zaterdag 27 december 2014

Chiro Quillow

Ik vind het altijd mooi wanneer iemand een cadeau wilt geven waar echt een verhaal aanhangt. Een cadeau om te koesteren. 
Een paar weken geleden vroeg mijn oudleerkracht of ik voor haar zoon een quillow wou maken. Ik moest even opzoeken wat dat was. Het is dus een deken (of quilt) waar je een kussen van kan maken.

Maar dat was niet het enige verzoek, ze vroeg of ik er allemaal stukken uit haar zoon zijn T-shirts van de Chiro wou opnaaien. Geen probleem, dat zou wel lukken. 

Ik knipt uit de T-shirts de mooie stukken tekst en tekeningen, schikte ze samen met de emblemen en festivalbandjes op de rode stof die ik besteld had. Dan nam ik er een foto van om niet te vergeten hoe ze allemaal lagen. 

Met vliesofix streek ik de stukken T-shirt erop en zigzagde rondom rond. De emblemen en festivalbandjes naaide ik er gewoon op met een zigzag, zonder vliesofix.






Aan de achterkant kwam een lekker zachte fleece, in dat mooie chiroblauw. En de zak waar je het deken kan instoppen. 

De prijs voor de meest wazige foto gaat naar... bovenstaande foto!


Ik gebruikte 2m stof en de volledige stofbreedte.

Toen mijn oudleerkracht het deken kwam ophalen, vond ze het heel tof. Nu hoop ik dat haar zoon zijn kerstcadeau ook tof vind.
En ik hou het idee in mijn achterhoofd, voor als Dennis later een hele hoop T-shirts van de chiro heeft verzameld.



De stof komt van Onlinestoffen.
De vliesofix kocht ik bij Something naais.

zondag 21 december 2014

Winterwarmte

Onder mijn naaimachine komen deze tijd van het jaar even enkel dingen die nog niet getoond mogen worden. Ik wil de verrassing voor de ontvangers nog even inhouden.

Maar er zijn natuurlijk nog dingen waarover ik nog niet geblogd heb en die wel al getoond kunnen worden. Deze poncho en muts bijvoorbeeld.


Toen de poncho net klaar was, was Iris nog niet overtuigd om hem te dragen. Tot gisteren. Ze ging buiten spelen en kwam ineens met de poncho af. 
Dus hield ik haar even halt, haalde mijn gsm en nam een paar foto's. 

Wacht mama, ik ga mijn skateboard halen.

De poncho haakte ik volgens dit patroon dat ik twee jaar geleden ook al gebruikte voor een poncho. 
De wol komt van bij Something naais (wie er in december een bestelling plaatst, maakt trouwens kans op een kortingsbon van 10%).



zondag 14 december 2014

Naaipiet maakte een prinsessenkleed

Een week voordat de Sint ons huis 's nachts een bezoek zou brengen, liet Iris een paar keer weten dat ze toch echt graag wel verkleedkleren zou willen. Gelukkig heeft de man een aantal pieten die handig zijn met stof en die nog ergens een gaatje hadden om iets te maken.



Het plan van de piet was om een hele reeks verkleedspullen af te krijgen, maar dat is haar niet gelukt. Gelukkig had ze 1 prinsessenkleed klaar toen ze bij ons kwamen. En daar was Iris maar al te blij mee.

Zo zit een prinses, he mama.

Voor het kleed nam de piet een kijkje in SVDHZ1 en nam als basis voor het kleed het bovenstuk van een eenvoudig kleedje (maat 110-116, zodat Iris het nog lang aan kan doen). De halslijn werd vierkanter gemaakt om een prinsessenlook te krijgen.

Als stof legde ik voor Zwarte Piet een stuk gordijn (dat ik eens kreeg) klaar waarmee ze aan de slag kon. Voor het middelste stuk van het kleedje gebruikte ze de averechtse kant van het gordijn omdat ze die ook wel mooi vond. Tussen die 2 stukken naaide ze een stukje kant dat ik ooit eens kreeg.




De rok werd een klokrok, dat paste volgens Zwarte Piet het beste bij deze stof. Geen suikerspin-prinses maar eentje met klasse. In de rok werd ook nog een stuk van de averechtse kant gebruikt en weer kant ertussen genaaid.




Bij de laatste foto zei ik: En nu één zoals Iris.
En dan krijgt ge zoiets he.

En zoals ge ziet, zijn we de volgende kamer beginnen afwerken. Die voor Dennis en daarnaast mijn naaikamertje. De muren zijn geplakt, nu nog kleur kiezen en we kunnen beginnen schilderen.

maandag 8 december 2014

Een gerecykleerde outfit

De recykleer 14-daagse is al voorbij, ik weet het. Maar uiteindelijk heb ik wel tijdens die 14-daagse gerecykleerd. De blogpost heeft alleen wat vertraging. Maar het gaat erom wat je doet, recykleren he.

Voor deze editie nam ik een babylakentje waar ik nog onder gelegen heb, een overschot gordijn die ik eens voor iemand moest inkorten, 2 truien van mijn moeder haar vriend en een flockhartje van een mede-tiret. Het enige dat ik voor de kleren van deze outfit kocht, zijn wat garen en een rits.

Die stok ik haar wandelstok. Want als je 3 bent, heb je dat zooo hard nodig

Voor de trui gebruikte ik de oude truien van mijn moeder haar vriend. Deze trui komt u wel bekend voor misschien. Het is de Leather Sweater van La Maison Victor. Voor de schouderstukken gebruikte ik een stukje van het gordijn. Ik maakte de trui, pastte hem bij Iris en zag dat hij te klein was. Ofwel is haar hoofd te groot. Ik knipte de boordband eraf, knipte de halsuitsnijding wat ruimer en zette er een nieuwe boordband aan. En het is nog nipt.



Uit de stukken dikke gordijn maakte ik een plooirokje. Plooitjes van 2cm tot ik de juiste lengte had, tailleband eraan, rits erin en klaar. De zachte stof van de gordijnen was dik genoeg dat ik er geen voering aan zette.



Ik maakte nog een bloesje, door de lakentjes te verknippen. Eentje uit Homemade Minicouture, met knoopjes achteraan in plaats van een rits. In het boek staat een volledig gevoerde versie, maar ik vond de uitleg niet gemakkelijk te volgen. Maar zelf wat logisch nadenken en dan komt dat ook in orde. En toevallig vond ik in mijn doos met bandjes nog een stuk zigzagband dat perfect paste bij het blauwe rokje. De knoopjes kreeg ik ooit ook eens.



Dus behalve de rits, garen, de kousen, laarzen en het kind heeft deze outfit mij niets gekost.


zondag 7 december 2014

Uitslag Kerst give away

Ik denk dat dit hier kortste blogbericht in mijn bloggeschiedenis zal worden. Gewoon, zonder poespas een dienstmededeling.

De winnaar van de Kerst give away is Fabienne van 128. Proficiat!
Dus Fabienne, als je uw adres naar eenhuisindestraat@hotmail.com mailt, stuur ik het zo snel mogelijk op.

En voor de rest...


donderdag 4 december 2014

'De Matt' hielp mij een deken haken

In den beginne, toen ik net begon te naaien en haken, kocht ik maar wat. Zonder er een projectje voor te hebben. Want 'ooh, dat vind ik mooi' en 'aah, dat zou nog van pas kunnen komen'. En zo verzamelde ik kleurtjes wol die ik nu zou laten liggen.



Maar om die dan allemaal weg te doen, da's ook zonde. En ik was ondertussen begonnen met granny squares te haken, in die kleurtjes. Want ja, een mens moet toch leren. En eenmaal ge begint met granny squares te haken, voor een deken bijvoorbeeld, moet ge wel verderdoen. Hoe saai het ook wordt.



En daar zat ik met al die granny squares. Zo ver was ik al. Maar die moesten nog aan elkaar gehaakt geraken.



En toen was er Netflix. Hoera! Haken tijdens een goede serie, in ons geval White Collar met Matt Bomer, knap in kostuum en zonder. Anders zit ge gewoon naar het scherm te staren en chips te eten. Nu maakte ik mij toch nog een beetje nuttig.

En zo krijgen die miskopen toch nog een mooie bestemming.

woensdag 26 november 2014

Kerst give away!

Een goeie maand geleden liet Karen haar Halloweenversiering zien. Supermooi! En omdat ik het zo mooi vond, probeerde ik het ook. En het lukte, heel goed zelfs. Nu is onze venster vooraan opgedeeld in 2 stukken dus maakt ik er één voor 1 deel van het raam. Ik wou voor het andere deel ook nog iets maken, maar dat is er niet meer van gekomen.



Omdat ik er zo'n leuke reacties op kreeg en omdat ik blij werd elke keer ik ernaar keek, maakte ik er ook een voor Sinterklaas. De staf van de Sint was het moeilijkste, deze keer.
Ik maakte ze in steviger papier zodat ik ze nadien kan opbergen en volgend jaar weer gebruiken. Het is leuk om het uit te tekenen en snijden, maar er kruipt toch wel wat tijd in.



En met Kerstmis voor de deur, maakte ik er natuurlijk ook één voor die periode. Eerst stond hier dat ik er twee maakte, één voor mijn raam en één om weg te geven. Maar da's een beetje gelogen. Voorlopig maakte ik er enkel één om weg te geven. Ik ben er nog niet uit of ik er nog één ga maken, of dat ik iets anders verzin om ons raam te versieren.
Maar dat hieronder is voor één van jullie!



Meedoen voor dit handgesneden exemplaar kan tot en met 5 december, door hieronder te reageren.

En wil je er zelf een maken, op mijn pinterestbord zijn voorbeelden te vinden.

donderdag 20 november 2014

My favorite Tinny-dress so far

Soms heb ik er geen zin in. Wachten op het juiste licht. Wachten tot een van die kinderen thuis is én zin heeft om foto's te laten maken. Wachten tot het kind thuis is en het licht deftig is, en de kleren nog iet of wat proper zijn.

Daarom dus foto's van een kleedje, zonder model. Na al die vrij eenvoudige kleedjes was het tijd voor iets anders, iets dat toch net een beetje moeilijker is. Moeilijker is misschien niet het juiste woord. Iets dat wat meer werk en tijd nodig had om te maken, lijkt mij beter.



En zo kwam ik bij de Tinny-dress van An terecht. Ik maakte er in het verleden al twee, telkens met een klein belegje zoals in de handleiding staat. Maar ik ondervond dat het steeds naar buiten 'floepste', zoals Iris dat noemt.
Ik zag bij Sarah een tijd geleden een volledig gevoerde Tinny-dress, dus dat werd het nieuwe plan. Gedaan met naar buiten 'floepsende' belegjes.



Het voeren van het kleedje, inclusief de mouwen was zo simpel nog niet. Maar het is gelukt. Binnenin zijn enkel de zijnaden van het lijfje te zien, dus dat valt nog mee. De andere naden kreeg ik allemaal mooi verstopt.



Om de onderrok net iets extra's te geven, gebruikte ik de enige siersteek die mijn machine rijk is om af te werken. In een fris blauw kleurtje dat ook terugkomt in de stof.



De stoffencombinatie komt u misschien bekend voor, want ik gebruikte hem in onze zetel al. De stof kocht ik bij Van Marieke en is van Bethan Janine. Zij ontwerp trouwens ook nog andere mooie dingen, kijk zeker eens op haar site.




Gecombineerd met een blauw vestje en een witte kousenbroek, dat kan toch alleen maar mooi zijn.


donderdag 13 november 2014

Orde in de chaos

Het heeft lang geduurd, die mooie warme nazomer. Enkel aan de mooi verkleurende bladeren was te zien dat het herfst was. Tot deze ochtend, toen deed de temperatuur ook van herfst. Het was ineens een pak kouder dan gisterenochtend. We haalden onze wanten en mutsen boven en dat probleem was opgelost.

Nu moeten die winteraccessoires ergens naartoe als ze niet gebruikt worden. Vorig jaar had ik een mand, maar daar zit nu mijn wol in. Dus die kon ik niet meer gebruiken. 
Het is ook niet handig om de spullen van 3 personen (want de wederhelft draagt geen muts, sjaal of handschoenen) in 1 mand te doen. 



Dus maakte ik 3 stoffen manden. Met elk een andere kleur binnenin, zodat ieder zijn gerief in zijn eigen mand kan droppen na school. 
Ieder kreeg zijn lievelingskleur. Geel/oker voor Iris (hoera, geen roos!), blauw voor Dennis en groen voor mij (want blauw was al bezet). Die katoentjes komen van Guy's naaicentrum.



Voor de buitenkant gebruikte ik een stevigere stof. Met een print van een herfstig tafereel. Spijtig dat ik de bomen er nergens volledig op kreeg.



De manden komen op een schoenrekje te staan. Dus mat ik de diepte ervan en bepaald aan de hand hiervan de diameter van de manden. 
De bodem verstevigde ik met Vlieseline H640, de zijkanten met Vlieseline H630. Niet om een weldoordachte reden, gewoon omdat mijn H640 op was. 

En als het mutsenseizoen voorbij is, vouw ik de manden op en nemen ze niet veel plaats in. 

woensdag 5 november 2014

Kussens met een verhaal

Toen we onze zetel kochten waren er kussen bij. Gratis. Voor even konden we daarmee verder. We waren toen nog bezig met grote (en dure) verbouwingen dat we blij waren met die gratis kussens.

Maar ik werd ze beu. Ze waren ruw en veel te vol opgevuld. Dus als ge op zo'n kussen in slaap viel, stonden nadien de ribbeltjes op uw wang. Heel fijn. Not.

Mijn eerste plan was om ze open te halen, het binnenkussen eruit te halen en daar hoezen voor te maken. Ik maakte ze open en vond geen binnenkussen, maar allemaal stukjes mousse van zetels (denk ik). Ze waren gratis, dus dan kunt ge eigenlijk niet anders verwachten.




Ze bleven nog even liggen, tot we deze week naar ikea reden en naast andere dingen ook eindelijk binnenkussens meebrachten. 
Daar maakte ik dan hoezen voor. Elke hoes met zijn eigen verhaal(tje).

Dit kussen maakte ik uit een overschotje van een mooie stof die ik bij Vanmarieke kocht. Een overschotje, want van de rest van de meter maakte ik een kleedje voor Iris. Dat volgt dus nog. Omdat ik er geen volledige voorkant uit kreeg, naaide ik er 2 repen aan in dezelfde stof als de achterkant.


De bloemetjesstof van dit kussen kreeg ik tijdens het Gestikte wijvenweekend van Katrien.
Ik maakte alle kussen the easy way, zonder rits dus. Dana made it legt dat goed uit in een video.


Voor dit kussen verknipte ik een gordijn. Een gordijn die we in ons eerste (huur)huisje hadden gehangen. De gordijnen konden we in dit huis niet gebruiken, toch niet als gordijn. Dus knippen maar. De blauwe bloemetjes zijn een overschotje van dit kleedje.


Aan het laatste kussen hangt het mooiste verhaal. Save the best for last. Dit kussen maakte ik uit een wollen vest van mijn overleden grootvader. Hij overleed toen ik nog klein was, maar ik heb er toch 1 grappige herinnering aan. Hij speelde trombone en droeg dit vestje als ze van huis tot huis gingen om muziek te spelen in de winter.
Ik mocht het hebben van mijn moeder en ik mocht erin knippen. Dus maakte ik er symbolisch een wolkje van.



Wat het langste duurde aan de kussens maken, was stof kiezen. Ik had niet echt stof voorzien voor kussens. Ik vertrok van het eerste kussen met de bomen en zocht in mijn kast naar kleuren die er zo wat in voorkwamen.
En terwijl ik de kussens aan het maken was, kreeg ik gezelschap van Marcia. Een nieuwe bewoner van in ons huis. Heel gezellig op mijn schoot, alleen had ze niet door dat ik om de 5sec moest opstaan om te knippen of strijken ofzo. 


donderdag 30 oktober 2014

Stikmarathon door Cabaret Tiret!

Een beetje zot zijn doet geen zeer. De naaiclub waar ik bij ben, is een beetje zot. In de goede zin van het woord. Wij gaan ons dit weekend namelijk aan een stikmarathon wagen. Gedurende 24u gaan er altijd tiretten aan het stikken zijn. Waarom we dat zouden doen, hoor ik u denken.

Awel, voor het goede doel! Binnenkort is het weer Music for Life en naar aanleiding daarvan doen wij een actie. Tijdens onze stikmarathon gaan we vanalles maken, 24 uren lang. De spullen die we in die tijdspanne gemaakt hebben, worden verkocht voor het goede doel. In ons geval voor Vzw Vergeet de kinderen niet. Deze vzw organiseert activiteiten voor dakloze kinderen en kinderen die in armoede leven. Omdat zij daar altijd wel centjes voor kunnen gebruiken, gaat onze opbrengst naar hen.



Maar we doen nog iets meer. Onze stikmarathon kan volledig gevolgd worden. Als ge tenminste eens door de venster van het Huis van Winckel komt piepen. Ik zit daar zaterdag in de hele vroege ochtend, van 4u tot 8u.



De gemaakte dingen kunnen gekocht worden via:
- de facebookpagina Cabaret Tiret
- op de dag zelf (dus zaterdag 1 november tussen 8 en 16u)
- op het gratis Wintering lichtfestival van CC Belgica op 13 december 2014 vanaf 18u.

Ik zou zeggen, kom eens langs. Of koop iets, nog beter! De prijzen liggen tussen 5 en 10 euro, ideaal om cadeau te doen met Kerst of Nieuwjaar.

Wie meer info wil, shoot! Of contacteer iemand via deze facebookpagina

vrijdag 24 oktober 2014

These boots are made for...

Dat ik met deze stof iets voor Iris ging maken, stond al lang vast. En dat het een kleedje zou worden eigenlijk ook. Maar een kleedje dat volledig in deze stof zou gemaakt zijn, leek mij toch net iets te druk worden.



Want dan zou er een truitje over moeten om het drukke van de stof te compenseren. En altijd een trui aan is toch ook niet alles. Zeker niet met die mooie nazomer van vorige week.



Dus combineerde ik met een lichtgroen katoentje, dat ik ook als voering gebruikte. Deze keer geen oud lakentje.


Stof met botjes Stoffen van Leuven
Lichtgroene katoen Online stoffen

dinsdag 21 oktober 2014

Two times Tilly and a winner

Soms ben ik een beetje jaloers, stiekem. Jaloers is misschien niet het juiste woord. Ik leg het even uit. Dan denk ik: Ooh die (andere naaisters/bloggers) hebben allemaal een grote kast vol mooie stofjes. En ik... ik heb ocharme 1 schab met 3 stapeltjes stof. Tot zover die jaloezie. Dan herpak ik mij en bedenk ik dat ik eigenlijk wel genoeg en mooie stof heb, maar dat ik gewoon uit de startblokken moet schieten. Tot zover mijn zielige zelf. 

Uit die 3 stapeltjes haalde ik kleine stukken stof om tasjes uit te maken. En stukken stof met kleine print zijn ideaal om een Tilly uit te maken. Uit het boek 'Mijn tas' wil ik graag alle tassen 1 keer gemaakt hebben. De teller stond voorlopig op één, namelijk Rosalie. Met deze twee Tilly's kan ik weer eentje afstrepen uit de lijst.



Verder maakte ik afgelopen tijd 2 meisjes blij met ritstasjes. Een klein meisje waarvan Dennis naar haar verjaardagsfeestje mocht. Ik stak er nog wat rolletjes maskingtape in, want ze houden daar van knutselen.



En een groot meisje, mijn zus. Zij had een tasje waar ze de belangrijkste dingen instak en dat ze telkens in een andere tas stak. Keihandig, ik doe dat ook. Maar dat tasje was versleten, dus maakte ik een nieuw voor haar. En ik had nog wat stof over, dus maakte ik er een keychain bij. Naar een handleiding van Eva Maria



Afsluiten doen we met de winnaar van de stof met fotoprint. Random.org koos voor Christel. Proficiat!
Christel, mail je adres naar eenhuisindestraat@hotmail.com en dan zorg ik dat de stof uw richting uitkomt.


Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...