Het was me gisteren het dagje wel. Er stonden 2 mondelinge examens op het programma. Het eerste was om 11u (Geweld in huis) en het tweede was een examen over de 2-daagse (Inter personal recall) en dat was om 14u. Gelukkig hadden ze bij het eerste examen wat vertraging, zo gaat dat bij mondelinge examens, zodat ik niet zo heel lang moest wachten. Na het eerste examen trok ik naar het keigrote (ahum) winkelcentrum van Schaarbeek om eten te kopen.
Na het laatste examen naar huis, 2 treinen en een stukje met de auto (normaal neem ik de bus maar ze konden mij komen halen, me happy!). Onderweg naar huis kreeg ik telefoon van mijn moeder dat ik best met Iris naar de dokter ging. Ondertussen had ik ook gehoord dat De Vriend zichzelf had buitengesloten. Hij is de voorgevel aan het afbreken en had de voordeur dichtgetrokken, maar was vergeten dat zijn sleutels aan de andere kant van die deur lagen. Hij heeft zichzelf binnengelaten langs een klein zolderraampje. Klein ah ja, ons dak is nog niet opnieuw gelegd, dus daar zitten nog geen veluxen.
Dus... ik kwam thuis, Dennis in de auto geladen en met 2 kindjes naar de dokter. We moesten ons haasten, want die zit vanaf 17u en het was al half 5 en er zaten dus al 8 mensen voor ons. 1 uur hebben we moeten wachten.
Verdikt: Iris haar buik is niet helemaal in orde (gelukkige geen buikgriep) en voor Dennis een doorverwijzing naar de neuroloog gekregen. Niks heel ernstig hoor, een kleine jongensprobleem. Ge weet denk ik wel waarover ik het heb. Nadien die kinders nog wat te eten gegeven en hup het bed in.
De Vriend was ondertussen nog altijd aan het afbreken. Hij had helaas de verlengkabel door ons slaapkamerraam gestoken waardoor onze slaapkamer vol stof lag. Driewerf hoera!
Toen Dennis en Iris sliepen nog 2 croque monsieurs gegeten en tv gekeken en in slaap gevallen in de zetel. Zo hoort dat op zo'n dag, in slaap vallen in de zetel. Spijtig genoeg is het minder plezant wanneer 2 uur later wakker wordt en ge uzelf nog naar uw bed moet slepen.
Maar wat heeft dat nu te maken met de uitslag van de give away. Niks, hoor ik u denken. Maar niets is minder waar. De oplettende zielen onder u hebben misschien opgemerkt dat er verdacht veel cijfers in dat stukje tekst stonden. En het zijn die cijfers die gaan bepalen wie het kleedje al krijgen.
Even een klein rekensommetje:
2 + 11 + 14 + 2 + 2 + 17 + 5 + 8 + 1 + 2 + 2 = 66
Maar aangezien er geen 66 reacties waren, doen we nog eens 6 + 6 en dat is (allemaal in koor!) 12.
De twaalfde reactie was van
Hilde