vrijdag 31 mei 2013

Tachtig cent

Tachtig cent. Nog geen euro. Voor zoveel, of eerder zo weinig, geld vind ge volgens mij nergens meer een kleedje. Tenzij ge het zelf maakt. Zoals ik.

De stof kreeg ik ooit eens, dus gratis. De rits kochten mijn zus en ik via 2dehands voor 70 cent per stuk. En de biais kocht ik eens bij Opwijkse stoffen, 1 euro voor 5 meter (dus 0.104 euro voor het kleedje).




Opnieuw gebruikte ik het patroon van SVDH. Ik nam maat 98-104, maar verkortte het rokdeel naar de lengte van maat 92. Het kwam anders tot haar enkels en da's niet de bedoeling.



En ja, ik weet dat het patroon niet doorloopt als het op de kapstok hangt (want als ze dat aanheeft, valt dat zo niet op). Gisteren stoorde het mij, vandaag niet meer. En volgende keer maak ik de voorpanden gewoon uit één stuk. Dat ik daar niet vroeger aan dacht. Ach ja, so be it.



Een tip om deftige (lees: niet wazige) foto's van uw tweejarige te trekken. Laat die even TV kijken, die zender met alle commerciële kinderliedjes bijvoorbeeld. Trouwens ook een goede zender als uw kinderen moeten aerosollen.


Nog 2 dingen voor ge aan uw weekend begint. 
Allereerst bedankt voor de toffe reacties op de finchtas. Het heeft mij zo'n deugd gedaan. Echt! 

Ten tweede (ben precies Albertoooo), het naai- en blogvirus doet de ronde in onze familie. Mijn zus zou het heel leuk vinden als jullie eens op haar blog zouden passeren. Ge gaat daar binnenkort ook schone naaisels zien voorbij komen, I promise. Allen daarheen!

En dan verklaar ik nu het weekend voor geopend. Have a nice one!

dinsdag 28 mei 2013

Randomness #3

Ik had het moet weten. Ik had het toen al kunnen zien. Er bloeide iets tussen die twee. En gisteren was het zover. Ik heb ze betrapt in deze onzedige positie! Oooh! De stiekemerds! Als daar maar geen kindertjes van komen.

Mag ik wel even zeggen dat voor geen enkele foto mijn kinderen gedwongen werden om dingen aan te doen. Het was allemaal hun eigen keuze. De foto's zijn momentopnames, zoals dat heet, geen in scene gezette beelden.

Dat gezegd zijnde, ziehier mijn überstylische dochter. Ik blijf tegen mezelf zeggen 'het is een fase, het is een fase...'.



Dennis was dan weer heel nuttig toen hij zich voordeed als wandelende wegwijzer. Niet dat dat handig is, als hij (want, wandelend) zich steeds verzet. Tenzij de tipi ook ineens op een andere plaats zou staan. Maar dat betwijfel ik.


Vorige week werd er ook een kleine levering gedaan. Zo even 20 ton bouwmateriaal. Chance dat we een groot terras hebben. Achter het hoekje staat trouwens nog een pallet of drie en twee Big Bags. Ge kunt hier zowaar De betoverde doolhof spelen.


't Was rommelmarkt/garageverkoop in ons dorp. Ik kocht wat nostalgie voor 20 cent.


En een schone stoel voor 5 euro. Ik ga hem nog een make over geven en dan krijgt hij binnen een plaatsje.


In de garage (ahja, garageverkoop) van de mama van iemand die vroeger bij ons in de scouts zat, vond ik zo'n tof jasje. Uit Bolivia, wist ze mij te vertellen. Het is nog een beetje te groot, de dochter groeit er wel in.


De dochter groeit niet alleen in dingen, maar ook uit dingen. Ze past nog net in zo'n plooibox, als ge haar ook een beetje plooit tenminste.


De foto's die nu net passeerden, passeerden ook op instagram. U kan mij daar ook altijd komen volgen, zonder aankoopverplichting.

vrijdag 24 mei 2013

Finchtasje (+nieuwe winnaar kleedje met zwier)

Het was al lang geleden dat ik nog eens een tas maakte. Deze keer werd het een kleiner, maar daarom niet minder mooi, model.
Op de blog van Fynn passeren met enige regelmaat hele mooie tasjes. En top of the bill, ze is zo lief om nog eens handleidingen te posten ook!



Ik maakte er een rode versie van. Langs de buitenkant kwam rode gabardine van bij Stoffen van Leuven. En daar moest ik niet eens voor naar hun winkel. Die staan bij ons op de markt met een ruim assortiment. Mijn lievelingskraam, ik zou alleen daarvoor al naar de markt gaan.




Maar dus, langs de binnenkant kwam één van de schone stofjes die ik van Juffra Toertjes kreeg. <3 de vosjes!
En een magneetsluiting zorgt ervoor dat het flapje niet open waait als er een windvlaag passeert.



En dan nog een kleine dienstmededeling. Helaas was het kleedje te klein voor het dochtertje van Hilde en gaf ze het kleedje terug zodat ik er iemand anders mee blij kan maken. 
En die 'iemand anders' werd Stannel. Proficiat! Wil je uw adres doormailen naar eenhuisindestraat@hotmail.com. Dan stuur ik het kleedje op.



dinsdag 21 mei 2013

Gingerbread met mieren

Peperkoek met een goede laag boter, daar zeg ik geen nee tegen. Maar de peperkoek, oftewel Gingerbread, die nu de revue passeert zou ik toch niet opeten. Tenzij ge ervan houdt om uw maag te laten leegpompen, dan hou ik u niet tegen. Ik ben wel niet verantwoordelijk voor eventuele kosten die zouden gemaakt worden.

Ik had u gewaarschuwd. Hier zouden nog hemdjes gemaakt worden. Het mierenstofje van Michael Miller was daar perfect voor. En zo geschiedde het.




Dit keer dus geen patroon uit het Japanse boekje, maar uit Homemade mini couture. De Gingerbread werd overgetekend en geknipt. Ik vind het een goed boek, daar niet van. Maar de handleiding van het hemdje vond ik bij sommige stappen een beetje beperkt wanneer ge een beginnende naaister bent.
Het is geen boek waarbij ze uw handje bij wijze van spreken vasthouden bij elke stap. Maar wanneer ge al wat kledingstukken gemaakt hebt is het duidelijk te volgen. Dit gezegd zijnde, laat het u vooral niet tegenhouden om het te proberen. Als ik het kan...
Wat ik nog handig vind bij dit hemdje is dat er weinig patroondelen zijn. Daarom duurt het niet zo lang om het te maken.





Tenzij ge natuurlijk kam snaps besteld en u te laat realiseert dat ge daar een speciale tang voor nodig hebt. Het werden dus gewone knopen. Waardoor de afwerking een beetje vertraging opliep.
Het bovenste knoopsgat maakte ik wel, maar ik liet het dicht zodat de knoop er niet door kan. Bij het vorige hemdje wou Dennis perse alle knopen dicht hebben, maar ik vind dat niet zo mooi. En moeders wil is wet! Hahaha...

(de zoon zijn hoofd is precies vervormd op de foto's, ze zijn precies met een zuignap gepasseerd. Niet op letten dus)

zaterdag 18 mei 2013

Three of a kind

Rimpelrokjes, ik zag daar niet echt een begin aan (ja, echt). Maar toen Juffra Toertjes dat eens uitlegde in een reactie op de mooie rokjes die zij maakt, deed ik van kopie-paste. Waarom ik die nog niet eerder maakte, is mij ook een raadsel. Zo'n gemakkelijke, snel klaar rokjes!
En zodus knipte en naaide ik er direct maar een paar. Het is te zeggen, een trio. Drie keer hetzelfde maar toch weer anders.




Ondertussen kreeg Dennis ook zijn vuurdoop op de naaimachine. Hij mocht gaatjes in een blad 'stikken' en herstelde een scheur met een zigzagsteek. Het kind zo fier als een gieter. Hij had al direct plannen om een piratenvlag te maken.


Maar nu verder met vestimentaire aanvullingen. De paddenstoelen passeerden hier al eens zijnde een kleedje.



De paddenstoelenstof en die van het groene rokje komen van Stoffen van Leuven.
De stof van het rode rokje ligt hier al een hele tijd waardoor ik vergeten ben waar ik het kocht. Tsss...

dinsdag 14 mei 2013

Den uitslag

Het was me gisteren het dagje wel. Er stonden 2 mondelinge examens op het programma. Het eerste was om 11u (Geweld in huis) en het tweede was een examen over de 2-daagse (Inter personal recall) en dat was om 14u. Gelukkig hadden ze bij het eerste examen wat vertraging, zo gaat dat bij mondelinge examens, zodat ik niet zo heel lang moest wachten. Na het eerste examen trok ik naar het keigrote (ahum) winkelcentrum van Schaarbeek om eten te kopen.

Na het laatste examen naar huis, 2 treinen en een stukje met de auto (normaal neem ik de bus maar ze konden mij komen halen, me happy!). Onderweg naar huis kreeg ik telefoon van mijn moeder dat ik best met Iris naar de dokter ging. Ondertussen had ik ook gehoord dat De Vriend zichzelf had buitengesloten. Hij is de voorgevel aan het afbreken en had de voordeur dichtgetrokken, maar was vergeten dat zijn sleutels aan de andere kant van die deur lagen. Hij heeft zichzelf binnengelaten langs een klein zolderraampje. Klein ah ja, ons dak is nog niet opnieuw gelegd, dus daar zitten nog geen veluxen.

Dus... ik kwam thuis, Dennis in de auto geladen en met 2 kindjes naar de dokter. We moesten ons haasten, want die zit vanaf 17u en het was al half 5 en er zaten dus al 8 mensen voor ons. 1 uur hebben we moeten wachten.
Verdikt: Iris haar buik is niet helemaal in orde (gelukkige geen buikgriep) en voor Dennis een doorverwijzing naar de neuroloog gekregen. Niks heel ernstig hoor, een kleine jongensprobleem. Ge weet denk ik wel waarover ik het heb. Nadien die kinders nog wat te eten gegeven en hup het bed in.

De Vriend was ondertussen nog altijd aan het afbreken. Hij had helaas de verlengkabel door ons slaapkamerraam gestoken waardoor onze slaapkamer vol stof lag. Driewerf hoera!
Toen Dennis en Iris sliepen nog 2 croque monsieurs gegeten en tv gekeken en in slaap gevallen in de zetel. Zo hoort dat op zo'n dag, in slaap vallen in de zetel. Spijtig genoeg is het minder plezant wanneer 2 uur later wakker wordt en ge uzelf nog naar uw bed moet slepen.

Maar wat heeft dat nu te maken met de uitslag van de give away. Niks, hoor ik u denken. Maar niets is minder waar. De oplettende zielen onder u hebben misschien opgemerkt dat er verdacht veel cijfers in dat stukje tekst stonden. En het zijn die cijfers die gaan bepalen wie het kleedje al krijgen.

Even een klein rekensommetje:
2 + 11 + 14 + 2 + 2 + 17 + 5 + 8 + 1 + 2 + 2 = 66
Maar aangezien er geen 66 reacties waren, doen we nog eens 6 + 6 en dat is (allemaal in koor!) 12.

De twaalfde reactie was van Hilde

Een prachtige zwierjurk!!! Ik ben helemaal fan! En toeval wil nu dat mijn dochter net bijna uit een 86 gegroeid is en de 92 eraan komt ;-) Zou dus wel héél leuk zijn hé moest je Jutta daarmee haar broer zien afzetten en halen aan de rope skipping ;-)
Groetjes!

Proficiat Hilde! Uw adres heb ik. Dat valt dus een dezer dagen bij u in de bus. Tenzij ge morgen Joppe komt halen, dan geef ik het u morgen mee. Ge laat maar weten hè.

Iedereen trouwens bedankt voor de reacties, dat doet mij goed. Echt. 

dinsdag 7 mei 2013

Look who's talking

Die kinderen van mij dat zijn pateekes. De Facebookvrienden krijgen hun kinderpraat mondjesmaat binnen, maar jullie krijgen een hele boterham in één keer. Daar hebt ge tenminste mee gegeten.
Uit Iris haar mond komen dan wel nog geen volzinnen. Haar streken, zoals ze bij ons zeggen, maken dat allemaal goed.

Ze zegt bijvoorbeeld:
Oté (oké)
Tooop! (stop)
Mout (havermout)
Denni bedtijd
Aa maa (ga maar)
koekie (koekje)
Papapu (paraplu)




En Dennis, tja da's Dennis. Chance, want moest hij iemand anders zijn, hij was zichzelf niet meer. Makes  sence...

Lente 2013
Mijn oren moeten vol 'oorvet' zitten, dan hoor ik Iris niet en kan ik slapen.

Winter 2012
- Mama, mag ik met de step naar school?
- Nee, je was gestraft.
- Ah.

Ben ik nu een stoere kegel?

'figuurtje' (vieruurtje)

Mijn voeten hebben een verkoudheid. Dat noemt zo als je lang in de sneeuw speelt.

Herfst 2012
Dennis gaat bij zijn meter spelen. Ze spelen een spel. Meter: wie het hoogste gooit (met de dobbelsteen) mag beginnen. Dennis gooit de dobbelsteen omhoog 'was het zo hoog genoeg meter?

'Ik knikker nee'

Dennis tegen oma: Oma, ga jij ondertussen weg, want je babbelt zoveel.

Piraten hebben geen pijn, want die hebben een boot.

En het mogen dan wel pateekes zijn, ik zou ze niet meer kunnen missen. 
Meer kinderpraat hier.
 

zaterdag 4 mei 2013

Voor 't machien

Omdat het niet altijd kleertjes voor kinders moeten zijn, maakte ik eindelijk een 'kleedje' voor mijn naaimachine. Da's zoiets dat eeuwig op dat to-dolijstje blijft staan en waarvan ge gewoon eens moet zeggen 'nu begin ik eraan'. Dan zit dat op één avond in elkaar en kunt ge dat van uw lijstje schrappen. Finally...



De roze stof met de grote bloemen kocht ik bij deze 2 zussen. Ze hebben daar leuke stof en niet te duur. Zo heb ik het graag. De groene met de kleine roze bloemetjes is een kussensloop die ik op de rommelmarkt vond.



Als patroon gebruikte ik de hoes van mijn zus. Even meten en opschrijven en ik kon beginnen knippen. Vooraan stikte ik over de grote lap, zodat ik 2 zakken kreeg. Eentje voor mijn pedaal en kabel en een ander zonder voorlopige bestemming.



Nu moet mijn machine niet meer in die lelijke, onpersoonlijke doos. Ik kan er al eens mee buitenkomen, zoals ze zeggen.

donderdag 2 mei 2013

Suprise suprise

Een tijdje geleden vroeg Juffra Toertjes of iemand kon raden hoeveel knopen in haar schuiven lagen. Ik antwoordde met een willekeurig getal waarvan achteraf bleek dat ik er maar één knoopje naast zat. Ik had de give away gewonnen! *doet een vreugdedansje*




Wat het ging worden wist ik niet. Ah nee, het was een verrassing. 
Toen het pakje, wat zeg ik, de doos toekwam, kon ik mijn ogen niet geloven. Oh, my god! Er zat echt zoveel meer in dan ik gedacht had. Ik stond even met mijn mond vol tanden. Omdat het zoveel is en zo'n toffe en mooie dingen zijn.




Iets wat mij toch blijft verbazen. Eigenlijk zijn de meeste bloggers 'vreemden' van elkaar en toch gebeuren er zo'n mooie dingen, zijn mensen zo vrijgevig om gewoon dingen weg te geven. 
Dus Juffra Toertjes, echt een dikke merci!!!


Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...