woensdag 26 november 2014

Kerst give away!

Een goeie maand geleden liet Karen haar Halloweenversiering zien. Supermooi! En omdat ik het zo mooi vond, probeerde ik het ook. En het lukte, heel goed zelfs. Nu is onze venster vooraan opgedeeld in 2 stukken dus maakt ik er één voor 1 deel van het raam. Ik wou voor het andere deel ook nog iets maken, maar dat is er niet meer van gekomen.



Omdat ik er zo'n leuke reacties op kreeg en omdat ik blij werd elke keer ik ernaar keek, maakte ik er ook een voor Sinterklaas. De staf van de Sint was het moeilijkste, deze keer.
Ik maakte ze in steviger papier zodat ik ze nadien kan opbergen en volgend jaar weer gebruiken. Het is leuk om het uit te tekenen en snijden, maar er kruipt toch wel wat tijd in.



En met Kerstmis voor de deur, maakte ik er natuurlijk ook één voor die periode. Eerst stond hier dat ik er twee maakte, één voor mijn raam en één om weg te geven. Maar da's een beetje gelogen. Voorlopig maakte ik er enkel één om weg te geven. Ik ben er nog niet uit of ik er nog één ga maken, of dat ik iets anders verzin om ons raam te versieren.
Maar dat hieronder is voor één van jullie!



Meedoen voor dit handgesneden exemplaar kan tot en met 5 december, door hieronder te reageren.

En wil je er zelf een maken, op mijn pinterestbord zijn voorbeelden te vinden.

donderdag 20 november 2014

My favorite Tinny-dress so far

Soms heb ik er geen zin in. Wachten op het juiste licht. Wachten tot een van die kinderen thuis is én zin heeft om foto's te laten maken. Wachten tot het kind thuis is en het licht deftig is, en de kleren nog iet of wat proper zijn.

Daarom dus foto's van een kleedje, zonder model. Na al die vrij eenvoudige kleedjes was het tijd voor iets anders, iets dat toch net een beetje moeilijker is. Moeilijker is misschien niet het juiste woord. Iets dat wat meer werk en tijd nodig had om te maken, lijkt mij beter.



En zo kwam ik bij de Tinny-dress van An terecht. Ik maakte er in het verleden al twee, telkens met een klein belegje zoals in de handleiding staat. Maar ik ondervond dat het steeds naar buiten 'floepste', zoals Iris dat noemt.
Ik zag bij Sarah een tijd geleden een volledig gevoerde Tinny-dress, dus dat werd het nieuwe plan. Gedaan met naar buiten 'floepsende' belegjes.



Het voeren van het kleedje, inclusief de mouwen was zo simpel nog niet. Maar het is gelukt. Binnenin zijn enkel de zijnaden van het lijfje te zien, dus dat valt nog mee. De andere naden kreeg ik allemaal mooi verstopt.



Om de onderrok net iets extra's te geven, gebruikte ik de enige siersteek die mijn machine rijk is om af te werken. In een fris blauw kleurtje dat ook terugkomt in de stof.



De stoffencombinatie komt u misschien bekend voor, want ik gebruikte hem in onze zetel al. De stof kocht ik bij Van Marieke en is van Bethan Janine. Zij ontwerp trouwens ook nog andere mooie dingen, kijk zeker eens op haar site.




Gecombineerd met een blauw vestje en een witte kousenbroek, dat kan toch alleen maar mooi zijn.


donderdag 13 november 2014

Orde in de chaos

Het heeft lang geduurd, die mooie warme nazomer. Enkel aan de mooi verkleurende bladeren was te zien dat het herfst was. Tot deze ochtend, toen deed de temperatuur ook van herfst. Het was ineens een pak kouder dan gisterenochtend. We haalden onze wanten en mutsen boven en dat probleem was opgelost.

Nu moeten die winteraccessoires ergens naartoe als ze niet gebruikt worden. Vorig jaar had ik een mand, maar daar zit nu mijn wol in. Dus die kon ik niet meer gebruiken. 
Het is ook niet handig om de spullen van 3 personen (want de wederhelft draagt geen muts, sjaal of handschoenen) in 1 mand te doen. 



Dus maakte ik 3 stoffen manden. Met elk een andere kleur binnenin, zodat ieder zijn gerief in zijn eigen mand kan droppen na school. 
Ieder kreeg zijn lievelingskleur. Geel/oker voor Iris (hoera, geen roos!), blauw voor Dennis en groen voor mij (want blauw was al bezet). Die katoentjes komen van Guy's naaicentrum.



Voor de buitenkant gebruikte ik een stevigere stof. Met een print van een herfstig tafereel. Spijtig dat ik de bomen er nergens volledig op kreeg.



De manden komen op een schoenrekje te staan. Dus mat ik de diepte ervan en bepaald aan de hand hiervan de diameter van de manden. 
De bodem verstevigde ik met Vlieseline H640, de zijkanten met Vlieseline H630. Niet om een weldoordachte reden, gewoon omdat mijn H640 op was. 

En als het mutsenseizoen voorbij is, vouw ik de manden op en nemen ze niet veel plaats in. 

woensdag 5 november 2014

Kussens met een verhaal

Toen we onze zetel kochten waren er kussen bij. Gratis. Voor even konden we daarmee verder. We waren toen nog bezig met grote (en dure) verbouwingen dat we blij waren met die gratis kussens.

Maar ik werd ze beu. Ze waren ruw en veel te vol opgevuld. Dus als ge op zo'n kussen in slaap viel, stonden nadien de ribbeltjes op uw wang. Heel fijn. Not.

Mijn eerste plan was om ze open te halen, het binnenkussen eruit te halen en daar hoezen voor te maken. Ik maakte ze open en vond geen binnenkussen, maar allemaal stukjes mousse van zetels (denk ik). Ze waren gratis, dus dan kunt ge eigenlijk niet anders verwachten.




Ze bleven nog even liggen, tot we deze week naar ikea reden en naast andere dingen ook eindelijk binnenkussens meebrachten. 
Daar maakte ik dan hoezen voor. Elke hoes met zijn eigen verhaal(tje).

Dit kussen maakte ik uit een overschotje van een mooie stof die ik bij Vanmarieke kocht. Een overschotje, want van de rest van de meter maakte ik een kleedje voor Iris. Dat volgt dus nog. Omdat ik er geen volledige voorkant uit kreeg, naaide ik er 2 repen aan in dezelfde stof als de achterkant.


De bloemetjesstof van dit kussen kreeg ik tijdens het Gestikte wijvenweekend van Katrien.
Ik maakte alle kussen the easy way, zonder rits dus. Dana made it legt dat goed uit in een video.


Voor dit kussen verknipte ik een gordijn. Een gordijn die we in ons eerste (huur)huisje hadden gehangen. De gordijnen konden we in dit huis niet gebruiken, toch niet als gordijn. Dus knippen maar. De blauwe bloemetjes zijn een overschotje van dit kleedje.


Aan het laatste kussen hangt het mooiste verhaal. Save the best for last. Dit kussen maakte ik uit een wollen vest van mijn overleden grootvader. Hij overleed toen ik nog klein was, maar ik heb er toch 1 grappige herinnering aan. Hij speelde trombone en droeg dit vestje als ze van huis tot huis gingen om muziek te spelen in de winter.
Ik mocht het hebben van mijn moeder en ik mocht erin knippen. Dus maakte ik er symbolisch een wolkje van.



Wat het langste duurde aan de kussens maken, was stof kiezen. Ik had niet echt stof voorzien voor kussens. Ik vertrok van het eerste kussen met de bomen en zocht in mijn kast naar kleuren die er zo wat in voorkwamen.
En terwijl ik de kussens aan het maken was, kreeg ik gezelschap van Marcia. Een nieuwe bewoner van in ons huis. Heel gezellig op mijn schoot, alleen had ze niet door dat ik om de 5sec moest opstaan om te knippen of strijken ofzo. 


Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...