Voor de jongste dame in huis

Het was al superlang geleden dat ik nog eens iets voor Iris maakte. Dat kwam niet door een gebrek aan tijd of zo, maar eerder door een gebrek aan durf. Ik had al een tijd een patroon voor een kleedje op mijn pinterestboard staan, maar er echt aan beginnen kwam er niet van. Wat mij tegenhield waren verschillende dingen. Het kraagje. De rits. De voering. 

Ik moet er echt aan denken om een speldje in haar haar te doen, 't is geen zicht ocharme.

Maar als ik er niet aan zou beginnen, zou het er nooit van komen natuurlijk. Mijn moed bijeen gezocht en eraan begonnen. Stap voor stap. En uiteindelijk viel het allemaal wel mee. Zoals bij veel dingen.

De werkbeschrijving en het patroon kunt ge hier vinden. Een duidelijke uitleg voor wie al wat ervaring heeft. Beginners (waar ik mij toch nog bij reken) moeten nog wat extra dingen gaan opzoeken. Ofwel lag het gewoon aan mij, kan ook.

Ik volgde de beschrijving, maar ik zat bij sommige stukken toch wel in de knoop. Gelukkig alleen maar figuurlijk. Door een combinatie van de werkwijze bij het patroon, die van Tante Hilde en die van Spiegelstiksels voor de rits ben ik er toch geraakt. En het is het eindresultaat dat telt.

Die blinde rits zit er toch al beter in. Perfect is het nog niet, maar als uwe zoon vraag 'waar dan de rits zit' vind ik het toch vrij geslaagd.

Uit mijn stukje stof kreeg ik ook nog een speldenkussen. Ik had de kraag uitgeknipt, was daar toch gewoon een stukje stof in de vorm van een vis over. It was ment to be.