Kussens met een verhaal

Toen we onze zetel kochten waren er kussen bij. Gratis. Voor even konden we daarmee verder. We waren toen nog bezig met grote (en dure) verbouwingen dat we blij waren met die gratis kussens.

Maar ik werd ze beu. Ze waren ruw en veel te vol opgevuld. Dus als ge op zo'n kussen in slaap viel, stonden nadien de ribbeltjes op uw wang. Heel fijn. Not.

Mijn eerste plan was om ze open te halen, het binnenkussen eruit te halen en daar hoezen voor te maken. Ik maakte ze open en vond geen binnenkussen, maar allemaal stukjes mousse van zetels (denk ik). Ze waren gratis, dus dan kunt ge eigenlijk niet anders verwachten.

Ze bleven nog even liggen, tot we deze week naar ikea reden en naast andere dingen ook eindelijk binnenkussens meebrachten. 

Daar maakte ik dan hoezen voor. Elke hoes met zijn eigen verhaal(tje).

Dit kussen maakte ik uit een overschotje van een mooie stof die ik bij Vanmarieke kocht. Een overschotje, want van de rest van de meter maakte ik een kleedje voor Iris. Dat volgt dus nog. Omdat ik er geen volledige voorkant uit kreeg, naaide ik er 2 repen aan in dezelfde stof als de achterkant.

De bloemetjesstof van dit kussen kreeg ik tijdens het Gestikte wijvenweekend van Katrien.
Ik maakte alle kussen the easy way, zonder rits dus. Dana made it legt dat goed uit in een video.

Voor dit kussen verknipte ik een gordijn. Een gordijn die we in ons eerste (huur)huisje hadden gehangen. De gordijnen konden we in dit huis niet gebruiken, toch niet als gordijn. Dus knippen maar. De blauwe bloemetjes zijn een overschotje van dit kleedje.

Aan het laatste kussen hangt het mooiste verhaal. Save the best for last. Dit kussen maakte ik uit een wollen vest van mijn overleden grootvader. Hij overleed toen ik nog klein was, maar ik heb er toch 1 grappige herinnering aan. Hij speelde trombone en droeg dit vestje als ze van huis tot huis gingen om muziek te spelen in de winter.
Ik mocht het hebben van mijn moeder en ik mocht erin knippen. Dus maakte ik er symbolisch een wolkje van.

Wat het langste duurde aan de kussens maken, was stof kiezen. Ik had niet echt stof voorzien voor kussens. Ik vertrok van het eerste kussen met de bomen en zocht in mijn kast naar kleuren die er zo wat in voorkwamen.

En terwijl ik de kussens aan het maken was, kreeg ik gezelschap van Marcia. Een nieuwe bewoner van in ons huis. Heel gezellig op mijn schoot, alleen had ze niet door dat ik om de 5sec moest opstaan om te knippen of strijken ofzo.