maandag 26 oktober 2015

Het ik-doe-het-volgende-keer-op-een-andere-manier rokje

Ik had het moeten weten he. Ik. Had. Het. Moeten. Weten.
Eva en Lindsy hadden het al ondervonden. En uitgebreid geschreven. Maar toch wou ik het Icing-rokje uit Homemade Minicouture maken volgens de handleiding. Achteraf bekeken had ik het beter niet gedaan. Ik snapte er precies niks van. En uiteindelijk is het echt een eenvoudig rokje.



Ik miste hier en daar versteviging, dus dat noteerde ik al in mijn boek voor de volgende keer. Als ik volgende keer het boek wel nog vastneem. Pas op, ik zeg niet dat het geen goed model is of dat het er niet leuk uitziet, maar de handleiding had net iets uitgebreider en anders gemogen. Hadden ze mij gezegd: maak een fronsrokje met tailleband en knopenpat vooraan, ik had het eenvoudiger gevonden.



Maar goed, in het boek plakte ik een tijd geleden allemaal post-its bij de stukken die ik nog wou naaien/proberen dus nu kon ik er weer eentje afvinken. En raakte er weer wat stof verwerkt. Net zoals haar doe ik ook aan UWYH (use what you have).



Ik maakte het rokje uit een welbekend Soft Cactus-stofje met lichtblauwe winpels vooraan. De knopen liet ik zelfs achterwege. Zo ontevreden was ik op dat moment over de afwerking van het rokje. Misschien dat ik er nog wel eens knopen aanzet. Wie weet...
Het is niet mijn allerbeste stuk, absoluut niet. Maar het kind heeft er een rokje bij. En enkel ik zie waarschijnlijk die imperfecties.



Het bloesje op de foto komt ook uit het boek. Ik maakte het vorig jaar voor de recykleer 14-daagse en het past nog steeds. Ze wou het zelfs liever aandoen dan het hemdje dat ik klaar had gehangen. De foto die ik op Instagram postte klopt dus niet helemaal met deze outfit. Maar zo is het ook mooi.





woensdag 7 oktober 2015

Verborgen blingbling

Meestal gaat het zo: ik naai iets in een stofje dat ik mooi vind. Ik kijk in één van de kinderen hun kast en merk dat ze niets hebben om erbij aan te doen. Dan 'moet' ik op zoek naar iets bijpassend en dat is dan meestal niet te vinden op het moment dat ik het zoekt.
Deze keer ging het andersom. En volgens mij is die manier minder stressy.






Iris had dus een truitje in haar kast, dat ze meestal met een zwart tule rokjes droeg. Maar dat werd echt te kort. Dus had ze iets anders nodig om haar benen warm te houden. Dat het ook nog zwierig en leuk is, is mooi meegenomen. Een waardige opvolger voor dat schattige zwarte rokje.






Ik maakte een zwierige rok uit een zachte double gauze die ik ook voor het mix&match-hemd gebruikte. Ooit zei (of dacht) ik eens dat ik nooit matching outfits zou maken. Onbedoeld is dit er nu toch één geworden, met dat hemd van Dennis erbij. Maar ach, de stof moet toch ergens voor gebruikt worden. Kunnen ze het meteen ook aandoen op een familiefeest binnenkort.




De rok is twee stofbreedtes aan elkaar. Gerimpeld, met de dansende dochter in het achterhoofd. Ik naaide er een tailleband aan, met achteraan knopenelastiek. Hij kan dus nog lang mee.




Als voering koos ik voor effen donkergrijze stof met waaraan ik gouden biais naaide.
In het truitje is wat gouden blingbling te zien, dus dat moest zeker terugkomen in het rokje. Maar ook weer niet te opvallend zodat het met andere dingen te combineren is. Een onverwacht gouden detail.




In mijn hoofd combineerde ik ze met deze sneakers maar Iris wou liever haar botjes aan. En op het einde van de dag probeer ik de discussies met mijn 4-jarig spook tot een minimum te beperken. Choose your battles enzo.



vrijdag 2 oktober 2015

Strikjes erbij maken een meisje blij

Strikjes. Stiekem, of niet zo stiekem, houden kleine en grote meisjes er van. Het heeft iets, een grote oversized strik of een lief klein strikje als detail. Bij dit kleedje waren de strikjes dan ook het eerste wat ik maakte. En ik werd er al onmiddellijk verliefd op.




In mijn kast had ik nog een overschot(je) van dit Think Twice rokje. Genoeg nog zelfs voor een kleine-meisjes-jurkje. Er was niet genoeg voor een eenvoudig kleedje met een fronsrok, zoals dit pareltje bijvoorbeeld. Voor een A-lijn was er wel stof genoeg.
Edit de strikjes. Ik maakte ze in het groen, groen dat ook terugkomt in de stof. Diezelfde groene stof gebruikte ik ook voor de voering. Deze keer voerde ik alleen het lijfje van het kleedje.



Strikjes op een zakje, zo zat het in mijn hoofd. Ik zocht op Pinterest naar inspiratie, maar vond niet echt iets naar mijn zin. En toen herinnerde ik mij deze Whiskers, met opgestikte zakjes. Perfect. Ik weet nog dat ik het toen moeilijk vond om die zakjes mooi rond om te strijken voor ik ze erop naaide, dus voerde ik ze deze keer zodat ze ronder waren.








Ik blijf het plezant vinden als naaisels/outfits net zo worden als ik in gedachten had. Als het plaatje klopt. Zoals deze keer.

Als ik van Iris foto's maak, wilt ze er ook altijd met gekke bekken. En die kan ik u dan ook niet onthouden he.


Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...