zaterdag 28 februari 2015

Deze lente begint met een tuniek

Hoewel ik die kleedjes met een rimpelrok wel mooi vind en leuk om te maken, is het soms eens tijd voor iets anders. Wat afwisseling in de kleerkast. Wat afwisseling in naaiprojectjes. Verandering van spijs doet eten zeggen ze toch. Dat zal voor naaien dan ook wel zo zijn.



Dus maakte ik uit dat fantastische boek Zo Geknipt 2 de tuniek. De langere versie van de T-shirt zeg maar. Terwijl ik de tuniek aan het maken was, dacht ik toch een paar keer 'dat zit hier verdorie toch slim ineen!'.



Ik maakte de tuniek met een grappige muisjesstof (Mousey Mouse van Andora Fabrics). Ik weet niet meer waar ik hem vorig jaar kocht.



Rode knoopjes had ik niet en ik wou het graag afwerken, dus nam ik maar frisgroene knoopjes. Soms moet je roeien met de riemen die je hebt.



Een knalrode biais als striklint zorgt voor een beetje pit in het kleedje. Wie deze blog wat volgt en wie mij kent, weet dat ik niet voor die suikerzoete roze meisjesmode ben. Het mag soms een beetje stoerder zijn. Dat past ook bij Iris haar karakter. Daar zit ook pit in, met een grote P eigenlijk.





donderdag 19 februari 2015

Zakdoekhoesjes die mij ergens aan doen denken

Ik had nog wat kleine leuke lapjes stof liggen. Te groot om weg te gooien, te groot om vlagjes mee te maken. Dus maakte ik er iets mee wat ik al lang van plan was, maar wat er eigenlijk nog nooit van gekomen is. Zakdoekhoesjes.
Heel lang geleden, aan het begin van mijn naai- en blogverhaal, maakte ik ze volgens de handleiding van Mme Zsazsa, maar die vond ik eigenlijk te omslachtig voor wat zo'n hoesje eigenlijk maar is.



Deze maakte ik volgens de handleiding van So Filles. Veel gemakkelijker. Vooral ook voor bandwerk. Want voor één zakdoekhoesje haal ik mijn machine niet boven. Ik had trouwens stof genoeg voor meer dan 1.





Ik hou van symmetrie. Dus toen ik de foto's aan het maken was, stoorde het mij dat ik niet overal evenveel van had. Want dan kon ik dat niet op mooi gelijk hoopjes leggen. Want er geraakten er maar 3 onder elkaar, dus... probleem! Hahaha... Maar ik liet het los, en het was eigenlijk zo erg nog niet.

Het deed mij wel denken aan zo'n Amerikaanse film waar alle pasgeboren baby's in bedjes in een grote kamer liggen.



donderdag 12 februari 2015

Een gerecycleerde ridder

Een dikke week geleden vroeg ik aan Dennis waar hij zich graag in wou verkleden voor carnaval. Hij twijfelde tussen Spiderman en een ridder. Ik probeerde hem te overtuigen om geen Spiderman te kiezen. 'Dennis, een Spidermankostuum ga ik niet maken hoor. En daarbij, er gaan al zoveel kindjes in Spiderman verkleed zijn. Zal ik u een ridderkostuum maken?' En jep, het kind kon zijn moeder niet meer weigeren en de deal was rond. Een ridder zou het worden. Maar ik deed een kleine toegeving, zijn ridder kreeg accenten in de kleuren van Spiderman. Moeder content, kind content.



Dus ging ik op zoek naar een patroon. Pinterest werd doorzocht op kostuums voor kinderen en op ridders algemeen (dus uit films enzo). Maar nergens vond ik iets naar mijn zin en waar ik iets mee kon. Tot een paar dagen geleden. In mijn bloglijst kwam ik een blogpost tegen over iemand die het ridderpak uit Zo Geknipt 2 had gemaakt. Daar ging bij mij een lamp branden, want ik had dat boek gewoon in de kast staan. Ha! De oplossing lag hier gewoon voor het grijpen.



Dus begon ik eraan. En ik had al de perfecte grijze stof. Herinnert u zich Naaipiet nog? Die liet hier nog een stuk stof over van de stof van dat prinsessenkleed, handig he. Ik gebruikte de verkeerde kant van de gordijnen. Een beetje blinkend grijs, net zoals een harnas!



Voor het schild op het kostuum gebruikte ik restjes. Van een rood geruit tafelkleed en een overschotje donkerblauwe gabardine. Ik streek ze erop met Vliesofix. En dat was weer een restje van deze quillow. Langs alle kanten nog een zigzagsteek en dat zat perfect vast.



De 'ridderlijke' knoop zoals het zo leuk in het boek staat omschreven, kreeg ik ooit ook eens.
De donkerblauwe pluim knipte ik uit een fleece dekentje waar Dennis vroeger nog onder geslapen heeft.



Het enige wat ik kocht waren zilverkleurige kamsnaps. Precies of ze zijn speciaal voor de stof gemaakt, want het past perfect.



En omdat een ridder toch een schild nodig heeft, maakte ik dat ook. Ik had nog stevig karton (ik hou altijd stevig karton bij, dat komt altijd wel van pas) en kleefde er met dubbelzijdige plakband nog grijze stof rond. Op de voorkant weer een schild en op de achterkant een stuk riem dat ik in een schuif vond. Het schild maken duurde, denk ik, even lang als het ridderkostuum zelf. Maar het was het helemaal waard als ik zie hoe blij Dennis ermee is. (Moest er iemand geïnteresseerd zijn in een handleiding voor een schild, ik maakte foto's tijdens het maakproces)




Ik ben effenaf fier op dat ridderkostuum. Zo verkleedkleren maken, ik vind dat eigenlijk wel nog tof. Zeker als er nog wat geïmproviseerd moet worden, dat maakt een mens creatief.

Het zwaard kochten we 4 jaar geleden op Historia Mundi, echt het bezoeken waard!

woensdag 11 februari 2015

Aan tafel!

Eerlijk gezegd werd hier de laatste tijd te veel eten weggegooid. Het is te zeggen, bij de kippen gegooid. Da's niet echt verloren, want zij eten dat ook op, maar toch... Het is niet voor hen dat we het in eerste instantie gekocht hadden.

Dus werd er afgelopen week wat creatiever omgegaan met restjes. Of met fruit dat te rijp was.
Ik wist vroeger ook wel dat er genoeg recepten en oplossingen zijn voor restjes, maar ik deed het gewoon niet. Geen tijd, geen zin, ik weet eigenlijk niet waarom niet.

Dus werd google ter hand genomen en werden er receptjes gezocht voor wat anders kippeneten zou worden.

Ik had nog een aantal peren liggen die eigenlijk overrijp waren. Ik eet graag peren (en het liefst Conference) maar het liefst als ze echt nog hard zijn. Deze waren dat al lang niet meer.
Ik maakte er perencake mee (recept) en ik vond die echt heel lekker. De peren smaakten lekker fris in de cake. Wees er maar zeker van dat, als ik overrijpe peren heb, ik dit recept bovenhaal.


Naast die peren lagen zwarte bananen. Geen exotische soort, gewoon heel erg rijpe bananen met een zwarte schil. Anders zou ik ze in de groencontainer gegooid hebben, maar nu maakte ik er bananenbrood mee (recept). Ik deed er pecannoten en rozijnen bij. Dennis lust niet graag noten en Iris lust geen rozijnen. Maar ze vonden het bananenbrood heel lekker. Ik had hen dan ook niet verteld dat er nootjes en rozijnen inzaten natuurlijk. Muhahaha...


Maandag maakte ik als lunch pizza baguettes. Vrienden kwamen na een feestje bij ons en hadden van daar stokbroden mee gekregen. Maar omdat ze die niet alleen gingen opkrijgen, kregen wij er ook één. Hoera! Daar werd een stuk van opengesneden en belegd met een overschotje spaghettisaus van zondag. Kaas erover en hup de oven in!


En als we er dan toch op aan het letten waren om minder te verspillen, kon ik evengoed nog wat gezonde dingen maken. Ik zag op haar instagram geroosterde kikkererwten verschijnen. Ik had mij al een paar keer voorgenomen om dat te maken maar het kwam er nooit van. Deze keer dus wel en dat is nog lekker seg. Geroosterd en goed gekruid zijn kikkererwten eigenlijk zo slecht nog niet. Ik had dat niet verwacht.


Omdat mijn granola op was, maakte ik weer een nieuwe lading. Eentje met veel ingrediënten. Mijn favoriete recept werd erbij genomen en ik kan weer een tijdje verder.


Als laatste, maar daarom niet het minst lekker, zelfgemaakt brood. Niet uit de broodmachine. Gewoon gekneed met de keukenrobot. Laten rijzen. Weer kneden. Weer rijzen. En bakken.
Lekker traag, niks mis mee. Ik hou wel van dat hele proces. En van kleine deegballetjes te rollen.


Vertel mij hieronder gerust wat uw succesrecept met restjes of overrijpe of verlepte groenten of fruit zijn. Ik hoor en probeer het graag.

maandag 9 februari 2015

Celeste voor de jarige

Een cadeaubon van een stoffenwinkel, dat vroeg ze voor haar verjaardag. Maar omdat ik zelden enkel een cadeaubon geef, maakte ik er nog iets bij. Het pakje mag een beetje volume hebben.
Dus maakte ik er voor mijn zus een Celeste bij, de kleine variant.



Tussen mijn stof vond ik nog een restje Tilda van dit kleedje. Ik was niet zeker ik genoeg stof zou hebben, maar ik had geluk. Het was nipt, maar het is eruit geraakt. Die stof is nu helemaal op, er bleven enkel een paar sliertjes over. Als voering gebruikte ik een licht blauwe stof.



Dat was vrijdagavond denk ik. Ik keek nog eens in Mijn Tas en zag dat ik ook een rits nodig had (ik was zo goed voorbereid, ahum...). Nu had ik geen enkele rits die én lang genoeg was én de juiste kleur had. Dus fietste ik zaterdagmiddag snel naar de jarige haar winkel en kocht een grijze rits. Terwijl de kindjes nadien naar een film keken, maakte ik de tas. Het ging sneller dan verwacht, dus geen paniek. Want het feestje was al de volgende dag.



Met een cadeaubon van Pieke Wieke erbij, die toevallig mooi bij de tas paste, gingen we naar het feestje.


zondag 1 februari 2015

Hervonden energie zorgt voor een rokje

Samen met de zon verdween precies ook mijn energie. Ik had duizend-en-één ideeën om te maken, maar de energie om ze effectief te maken ontbrak. Maar afgelopen week leek het tij te keren.
Ik haalde al mijn stoffen uit de kast, haalde eruit waar ik nooit meer iets mee zou maken. En maakte mooie, op kleur gesorteerde hoopjes. Door alles nog eens in mijn handen te hebben en door de orde in de kast kwam er ook orde in mijn hoofd. Want, hup, daar was de zin om iets te creëren terug.

En nu ik deze week de lente haar best zag doen om te laten weten dat ze daar ergens nog steeds is, begon ik aan de lente- en zomerkleren (garderobe lijkt mij zo chic).
En laten die kinderen nu ook gegroeid zijn zeker. Halleluja! Kleedjes werden te kort, broeken kregen water in hun kelder en moeder was er stiekem blij mee.

Louise moest er zeker bij, dat is haar Beste Vriend op dit moment.


Laten we beginnen met een rokje voor Iris. Ik had nog een stuk over van de lap die ik van Katrien kreeg. Ik maakte er al eerder een kussen uit.



Een rimpelrokje met tailleband deze keer. Stof met een kleine print zijn ideaal om te rimpelen, vind ik. In de tailleband stak ik een knopenelastiek.
Met een mooie groene voering kreeg het rokje nog meer volume.







Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...