Want nagellak kan ook voor jongens

Deze week postte ik op mijn persoonlijke facebook en Instagram een foto van Dennis zijn gelakte nagels. Iris had ook gelakte nagels gekregen die dag en hij wou er ook. 'Lasernagels, mama. En als ik dan mijn rode broek aandoe, ziet ge niet eens dat ik nagels heb. Cool he'.

Voor mij geeft dat allemaal niet, maar sommige dingen zijn nog niet helemaal maatschappelijk aanvaard denk ik.
Van kleins af aan krijgen Dennis en Iris al te horen dat je mag kiezen wat uw lievelingskleur is. Als je een jongen bent, mag roos evengoed uw lievelingskleur zijn. Als jij dat mooi vindt, vind je dat mooi en da's het belangrijkste.
Als Dennis thuiskwam van school en vertelde dat sommige kinderen een andere jongen uitlachten omdat die graag naar K3 luisterde en daar spullen van had, praatte ik er met Dennis over. Dat het niet uitmaakt, zo lang je maar doet waar je u het beste bij voelt. Toen hij in de kleuterklas zat, voerden wij al diepe gesprekken. :D

Maar toch... toch was ik een beetje bang voor de reactie van de andere kinderen. Ze kunnen soms zo hard zijn voor elkaar. Volgens Veerle staat Dennis sterk genoeg in zijn schoenen om ermee om te gaan. Ik hoopte het ook. Echt. Want moeders hebben niet graag dat hun kinderen gekwetst worden.

Edit: Ondertussen is de nagellak er af. Voorzichtig polste ik wat ze ervan vonden. Er waren kindjes die hem uitgelachen hadden. Er was 1 meisje die hem eerst uitlachte maar daarna zei dat het wel een mooie rode kleur was. En een ander meisje vond het mooie nagellak. Hij zei wel nadien dat, toen ze hem uitlachten, hij verdriet had in zijn hart maar ik ben toch fier dat hij het durfde. 

Ik weet nog dat, toen ik vorig jaar een kleuterjuf moest vervangen, ik voor het thema 'Moederdag' de kindjes liet kiezen of ze lippenstift wouden of nagellak. Ook jongens mochten kiezen, uiteraard. Het verbaasde mij niet (en tegelijk ook wel) hoeveel jongens de volgende dag geen nagellak meer ophadden (er waren er gelukkig ook die er nog een hele week mee rondliepen). Terwijl dat toch helemaal niet bepalend is voor de rest van zijn leven.

Meisjes hebben het op dat vlak (op ander vlakken dan weer niet) veel gemakkelijker vind ik. Meisjes mogen broeken dragen, mogen zwart als lievelingskleur hebben (ook al worden ze soms bestookt met suikerspinroos en glitters tot het hun oren uitkomt). Daarom dat ik ook zo 'anti-roos' ben. Ik vraag nadrukkelijk om geen roos speelgoed voor Iris te kopen. Het is soms, spijtig genoeg, wel wat langer zoeken want blijkbaar vinden veel fabrikanten dat het roos moét zijn. De facebookpagina Vrij Spel- Kinderen kiezen wel posten regelmatig interessante artikels hierover.

En het 'probleem' ligt (zoals vaak) bij de ouders. Zij zitten volgens mij nog vaak vastgeroest in die stereotypen. Wat ik heel spijtig vind. Maar ik kan alleen maar zorgen dat mijn kinderen zo niet zijn of worden. Dat ze weten dat het niet uitmaakt welke kleur je mooi vind, wat je aanhebt, hoe je eruit ziet, of je een jongen of een meisje graag ziet. Het is niet altijd gemakkelijk om hen weer eens uit te leggen 'dat niet alle mensen hetzelfde vinden als wij', maar zo is het leven zeker...

Deze week liep Iris nog te zingen 'roos is voooor de meeeiiisjeeees....' Ik riep haar direct bij mij en ze kreeg een lading 'iedereen mag kiezen welke kleur hij of zij graag ziet, dus roos kan ook voor jongens' over zich heen. Er is nog werk aan, ze is tenslotte nog maar vier. Maar het is dan dat je hen moet kweken, om het zo even te zeggen.
Edit: Terwijl ik dit herlees, denk ik 'ze mag natuurlijk ook zingen wat ze wil anders is heel mijn betoog hierboven zo lek als een zeef'.

Hoe gaat dat bij jullie? Hebben jullie ook al zoiets voorgehad? En hoe ga je daar dan mee om?