Mijn vakantiegevoel #5

Er wordt niet veel genaaid, niet veel geblogd en niet veel gereageerd en gelezen. De schuldige zijn mijn eindwerk en een vervelend klein beestje dat mij moe maakt.

Maar vakantie blijft het natuurlijk wel. En in de vakantie is er tijd om vriendjes te laten komen spelen. Ook al zijn die vriendjes nog vreemden voor ze komen. 

Het zat namelijk zo, op facebook zag ik een subtiele oproep staan van de kleuterjuf waar ik op mijn stage veel bij stond. Ze vroeg of iemand zin en tijd had om twee kindjes op bezoek te krijgen. Ze wou eens op haar gemak gaan winkelen, even tijd voor zichzelf wat ik absoluut begrijp. Dus bood ik mij aan. 

De volgende dag kwamen haar kindjes die Dennis en Iris niet kenden bij ons spelen. En ze kwamen overeen, gelukkig. Dennis meer met de jongste dochter en Iris kwam beter overeen met de zoon. We gingen wandelen, speelden binnen en buiten en ze hadden veel plezier.

Een paar dagen later kwam de vriend na de voetbal thuis. Normaal moet hij zich dan klaarmaken om te gaan werken wat hij werkt altijd met de nacht, maar nu ging hij rustig aan tafel zitten. Ik vond dat al verdacht. 

Bleek dat hij een dagje (of in zijn geval nachtje) verlof had genomen zodat we naar Buggenhoutbos konden met ons vier. Ge moet weten, wie 's nachts werkt, moet overdag slapen hè. De volgende dag trokken we dus richting het koele bos.