Kleuren

Ik was niet zeker of ik dit wel wou bloggen, omdat ik mij toch een beetje blootgeef. Maar als ik het niet doe, is wat hierin staat alleen maar een hoopje lege woorden. 


Verstand komt met de jaren zeggen ze. En dat is ook zo. Een groot deel van mijn leven was ik een meeloper. Vroeger, in het middelbaar, viel ik niet echt op. Zo'n beetje een grijze muis. Geen seut, maar ook niet Miss Populair. Ik kocht zwarte en donderpaarse kleren want ik had zoiets van 'kijk maar niet naar mij, ik ben toch niet speciaal'. Versta mij niet verkeerd hè, ik was gelukkig en heb een leuke jeugd gehad, maar ik had niet de behoefte om in de spotlights te staan.

Toen ik afstudeerde in het middelbaar startte ik met een bachelor leerkracht lager onderwijs. Iets waarvan ik al lang zei dat het iets voor mij was. Bleek het toch van niet. Achteraf gezien was ik er nog niet klaar voor, niet matuur genoeg.

Nadien volgde ik hier en daar wat avondschool. De diploma's van voetreflexologie en aromatherapie liggen hier ergens in een schuif. Toen kwam dus de neutrale periode. Bruin, lichtbruin, beige, wit, zen.... Saai dus, denk ik nu.

Door de opleiding die ik nu volg, door kinderen te krijgen en door volwassener te worden, vraagt ge u al eens af wie ge bent en met welke mensen en dingen ge u wilt omringen. Als ik hier in huis nu rondkijk, zijn bijna alle dingen nog van die neutrale periode. Het is pas sinds kort dat ik vind dat het eigenlijk best saai is. En dat die persoon diep in mij niet zo is. Ik. Ben. Niet. Saai.

Ik ben meer iemand die danst in de regen (ge moet dat echt eens doen), iemand die huppelt op straat het voetpad, iemand die 1 aprilgrappen uithaalt (en niet alleen op 1 april)... Maar hoe ik doe, is niet hoe ik woon. En dat wringt. Dat klopt niet hè.

Maar daar komt stilaan dus verandering in. Het is wat ge ervan maakt. En aan saai doe ik niet meer mee. Dat persoontje vanbinnen doet dus wat meer haar zin. Kleuren worden verwelkomt, er wordt wat vaker je m'en fou gedacht en er mag al eens een hoek af zijn.

Het leven is al zo kort!
Ik heb een pintersboard met citaten. Wel, ik zou er wat meer naar moeten leven. In plaats van ze daar alleen maar te hebben staan. Eén van die citaten hangt nu in ons toilet. Net zoals Bien. Van haar stal nam ik het idee over en plakte leuke dingen in ons toilet. Toch veel beter dan gewoon witte muren.
En als we door de grote verbouwingen heen zijn en beginnen verven, komen ze mooi terug. Op de geverfde muur.