De overwinning van tricotangst: een kaptrui

Ooit moest het er eens van komen dat ik mijn tricotangst overwon. Ooit... vandaag bijvoorbeeld.
Griet overtuigde mij om het gewoon te doen. En eigenlijk is het enkel dat. Ge moet zoiets gewoon doen, daar is geen 'durven' aan (gemakkelijk praten achteraf).

Tricot had ik nog niet liggen in mijn stoffenkast. Gelukkig wel in de zak met te recykleren kleren. Daar vond ik nog 2 grote truien van Dennis en Iris hun opa. Als ge die mens ziet, zoudt ge u afvragen waarom die in hemelsnaam zo'n grote maat van truien nodig had. Maar des te beter voor mij natuurlijk. Zo'n truien zijn namelijk veel stof. Mocht ge u eens misknippen ofzo.

Uit gewoonte (van altijd kleedjes te maken) knipte ik het achterpand mooi met overal 1cm naadwaarde. En dat terwijl op mijn patroondeel nochtans aangeduid staat dat het op de stofvouw moet. Van de groene trui was niet genoeg over om het achterpand nog eens opnieuw te knippen, dus knipte ik dat deel uit de grijze trui. Met de boordjes en voering van de kap in dezelfde kleur geeft dat nog een tof effect.

Volgende keer neem ik wel een grotere maat. Deze trui past hem wel, maar het kind is op dit moment goed aan het groeien. En wil hij er nog wat plezier aan hebben, is een grotere maat beter.

Het enige 'probleem' had ik met de boord onderaan. Eerst knipte ik die verkeerd, in de niet-rekkende richting van de stof. Maar dat had ik natuurlijk pas door toen hij er bijna volledig aanhing. Eraf geknipt, een nieuwe geknipt (in de juiste richting deze keer) en het probleem was van de baan.

Er zullen dus nog truien volgen. En andere dingen in tricot. Misschien eens in een stof met dino's, want daar is hij tegenwoordig fan van. En van Rox, maar daar maak ik geen truien van. Nah!

Het patroon komt trouwens uit Stof voor durf-het-zelvers.