Jacobbroek met appeltjes

Wanneer het winderig en kouder wordt, kijk ik de kasten van Dennis en Iris na om te zien wat er tekort is aan kleren voor het volgende seizoen. Bij Iris waren dat broeken, een stuk of twee. De eerste passeerde hier een kleine maand geleden. En nu mag nummer twee zijn intrede doen.

Ik was van plan om een Jacobbroek te maken. Omdat die pas vanaf maat 92 begint, twijfelde ik toch even. Mevrouw Iris meet namelijk 'nog maar' 86cm dus broeken in maat 92 zijn meestal en te lang en te breed. Ze zijn ook meestal voorzien op pamperkontjes. Waardoor die broeken te groot lijken wanneer daar een kind inzit dat geen pamper meer draagt. Zoals Iris dus.

Dus ik mat het hele kind en riskeerde het om de broek te maken. Was ze te groot, kon ze er nog altijd in groeien. Ik kortte ze 3 cm in en na een pasbeurt was de broek goedgekeurd. Ze pastte. Hoera!

Da's een toffe, die Iris.

Het was de eerste keer dat ik de broek alleen maakte, zonder back-up en zonder haar gesofisticeerde machine. De koudwatervrees was nergens voor nodig. Mijn Toyotaake deed wat hij moest doen en er was een happy end.

De blauwe stof is gabardine (maar ik weet niet meer waar ik hem bestelde, mijn excuses). Achteraf vind ik hem toch net iets te dun voor een broek die vooral in de koudere maanden gedragen zal worden. Dan doen we er, in ijzige tijden, maar een kousenbroek onder aan.
De appeltjes zijn een overschotje van deze tas die ik kocht bij Vanmarieke.