Hetgroteverbouwingsspel

We dachten, laten we nog eens zot doen en weer een grote verbouwing doen. In werkelijkheid is het niet van willen maar van moeten. Als ge een oud huis koopt voor een goed prijsje, weet ge dat daar nog werk aan is. In ons geval, veel werk. Gelukkig is De Vriend van het handige soort. Anders zou het ons veel meer gekost hebben. En als ge de prijs kunt drukken, dan doet ge dat toch hè.

Maar terug naar het heden. Wat ons nog te doen stond, was de zolder verbouwen. Egoïstisch als we zijn, maken we daar onze slaapkamer van. Dennis en Iris zijn toch binnen x-aantal jaar het huis uit (da's toch het plan) en anders gaan we daar spijt van hebben. Zo van, hadden we maar...
Voordat we de zolder kunnen inrichten als slaapkamer (de penthouse noemen wij het) moet het dak eraf. Letterlijk. Want een dak met gaten en kieren waarlangs sneeuw binnen geraakt, da's nu niet echt de bedoeling. We gaan dus niet voor de penthouse met optie winterweer.
Zoals het vaak gaat bij verbouwing, moet er ook nu eerst iets anders gebeuren voordat het dak vernieuwd kan worden. In ons geval is dat een nieuwe gevelsteen zetten én de buitenmuren isoleren.

Langs de voorkant en achterkant wordt de huidige gevelsteen gesloopt. En dan wordt langs die kanten en de zijkant isolatie en een gevelsteen gezet. Zo wordt onze 'achterbouw' één geheel met het hoofdgebouw.
Het dak krijgt isolatie en een nieuw jasje, zijnde dakpannen.

De inrichting der penthouse staat nog niet op punt, daar zullen nog ettelijke avonden over gepraat worden denk ik. Vrees ik.
De Vriend gaat er een toilet installeren, da's al zeker. Kunt ge u voorstellen dat ge half slapend 2 verdiepen naar beneden moet strompelen om eens van mictie te gaan doen.

Omdat fotookes altijd (alhoewel, altijd) plezant zijn om naar te kijken, krijgt ge er van mij. Ze dateren van de zomer van 2009. De zomer dat we middenin de verbouwing zaten. We hadden toen van mei ons huis en zijn er in december van dat jaar ingetrokken.

We vonden daar trouwens een verstekeling. Hoe die daar gekomen is, is mij ook een mysterie.

De Vriend is niet alleen van het handige soort, maar ook van het gravende soort. Hij heeft dat allemaal manueel (met de schop) uitgegraven, ook die diepe geulen. Hij had wel een schoon kleurtje daarna van altijd in de zon te zijn, de gelukzak.

Onder zo'n lelijke vloerbekleding vonden we een schone houten vloer. Langs de rechtse kant is hij al geschuurd. Maar blijkbaar nog niet gestofzuigd.

Aan de linkerkant ziet ge container nummer 14, denk ik. We hebben daar eigenlijk schandalig veel afval en grond buitengewerkt.

De Vriend kreeg ook hulp van mijn vader. Ook van datzelfde soort. Handig enzo.

Nadat de kraan gepasseerd was, zag dat er dan zo uit. We hadden beter een motorcrosswedstrijd georganiseerd, dan hadden we er nog iets aan.

Gelukkig ziet het er al beter uit als er van dat schoon groen gras staat. Ondertussen is er natuurlijk nog verandert. We zitten niet stil. Verbouwen, weetgewel.

Voila, en nu kijk ik rijkhalzend uit naar het begin, maar vooral naar het einde van het volgende stukje huisverbeteringswerken.

Zoals velen in blogland, zet ik hier ook een link naar bloglovin.