Kleine clutches als cadeautje.
En zal ik eens eerlijk zijn? Tot voor kort dacht ik 'als ik dat of dat maak, zal de ontvanger er wel blij mee zijn? Is de stof wel iets dat hij of zij mooi vindt? Heeft hij of zij zoiets eigenlijk zoiets nodig?'.
Maar ik denk steeds vaker 'foert, als ik dat wil maken, maak ik dat toch gewoon zeker'. Voor anderen is dit misschien iets vanzelfsprekend maar voor mij een serieuze stap vooruit. Niet dat ik een people-pleaser ben maar ik dacht vaak wat anderen van mij zouden denken als ik iets deed. En nu, nu doe ik gewoon. Ha!
De stof (behalve de roze en lichtblauwe) zaten in een pakketje dat we vorig jaar op naaiweekend kregen. Kleine lapjes voor een klein projectje. De restjes ga ik als sleutelhanger verwerken.
Het zijn schoontjes! Inderdaad, gewoon maken, niet piekeren.
BeantwoordenVerwijderenHeel herkenbaar. Dat ik iets maak om cadeau te geven en dan zit te twijfelen of het wel goed genoeg is, of de ontvanger er wel blij mee zal zijn etcetera. En soms wordt het dan toch een gekocht cadeautje.
BeantwoordenVerwijderenHerkenbaar. Laat dat vlammetje maar branden, meer schoons zal verschijnen!
BeantwoordenVerwijderenSchoon! Wie die krijgt zal er zeker blij mee zijn! Hier ligt er ook eentje te wachten om afgewerkt te worden, woeps. :-)
BeantwoordenVerwijderenMeer moet dat soms niet zijn, he ;-)
BeantwoordenVerwijderen