Zo ook maandag. Het was pedagogische studiedag, zij mochten bij oma gaan spelen terwijl ik op school was. En toen we rond half 4 thuis kwamen, misten ze oma. Als ze iemand missen zeg ik altijd om er een tekening ofzo voor te maken. Deze keer werd er geschilderd.
De hele tafel lag vol kunstwerken. Blad na blad werd beschilderd. Het was zo'n moment waarop we allemaal relaxt waren en waarop ik echt kon genieten van het moment. Een moment waarop ze flink luisterden, samenwerkten, niet schreeuwden of dingen afpakten van elkaar dus.
Na hun geschilder mochten ze direct in bad. En op zo'n momenten (als ze vol verf of modder hangen) ben ik zo blij dat onze badkamer op het gelijkvloers is.
Er was een tijd waar ik wel knutselgerief kocht of vroeg voor hun verjaardag, maar dan liet ik hen er eigenlijk niets mee doen. Stel u voor dat dat op geraakte. Die mooie stickers of dat speciaal papier.
Dat was voor ooit, later, als ze wat groter waren. En er 'echt' mee knutselden.
Maar die mening heb ik ondertussen bijgeschroefd. Ik laat ze maar doen. Niet dat ze alles overhoop mogen halen zonder te vragen (en als ze het vragen ook niet trouwens). Maar als ze stickers op een blad willen plakken bij wijze van knutselwerk, ze doen maar. Ze moeten al zoveel.
Dus wie van één van deze twee een knutselwerk krijgt en het zijn wat veertje op een blad of op een potje van hier of daar, ze hebben dat zelf bedacht, ik moei mij daar niet mee. Kinderen zijn zo creatief, als je ze maar de kans en ruimte geeft, is mijn mening.
 |
| Bron |
hi hi, herkenbaar :-) ik moet me soms ook inhouden om die mooie spullen niet achter de hand te houden voor "later", maar uiteindelijk blijven die dan liggen...dus nu laat ik er hun maar mee spelen, ook al wordt het dan soms een chaotische boel, met in mijn achterhoofd, dat als ze nu hun creatieve uitspattingen mogen doen, ze daar later de vruchten van zullen plukken...
BeantwoordenVerwijderenDat leek me serieuze quality time!
BeantwoordenVerwijderenIk kan me nog goed herinneren dat ik het vroeger altijd een feest vond als ik mocht verven.
De enige voorwaarde was: een gazet eronder! ;-)
Ik vond dat ook plezant om zo met verf en een tandenborstel over zo'n gaasje te wrijven om spatschilderijen te maken. Ons ma vond dat waarschijnlijk iets minder plezant want dat spatte alle kanten uit. ;-)
Dat herinner ik mij ook nog van vroeger. Ik denk dat ik zelfs zo'n gaasjes nog heb liggen. Die zal ik eens bovenhalen.
Verwijderenoh herkenbaar! Ik ben altijd erg voorzichtig omgesprongen met mijn mooie spullen en speelgoed. Ik had ook altijd schrik dat dat op zou geraken. Ik had vb een barbie die je kon versieren met een soort schuim. Ik wou nooit dat er met dat schuim gespeeld werd want stel je voor dat dat op was! je kan dat niet bijkopen! Nu laat ik mijn meisjes kiezen wat ze ermee doen, ik probeer dat neurotische trekje niet door te geven :D
BeantwoordenVerwijderenHaha, ik heb dat ook! Dan mogen ze er niet veel van gebruiken en voor je 't weet vinden ze die stickers kinderachtig, zijn ze eruit gegroeid.
BeantwoordenVerwijderenTrouwens, ik beken, als ze een zeldzame keer met de Play-doh hebben mogen spelen, dan probeer ik achteraf alle kleuren netjes terug te scheiden!
Hier is de play-doh verandert in één grote kaka-kleur. :D Ik denk dat ik de volgende keer een emmer met 1 kleur koop.
VerwijderenOnze oudste dochter (3,5) heeft van de sint een knutselkoffer gekregen. Zij is nog helemaal niet bezig met iets moois maken dat wat voorstelt, maar ze vindt dingen opplakken, knippen, scheuren en kleuren heel leuk. Ik moest ook even loslaten dat het 'iets' moest worden, maar als ik zie dat zij (en haar broertje van 2) zo heerlijk bezig zijn, kan ik daat echt van genieten.
BeantwoordenVerwijderen