Knutselende kinders

Ik grijp er meestal (bijna altijd dus) naast als Dennis of Iris kleurt, schildert of knutselt. Ik vraag dan voor wie ze iets aan het maken zijn en zelden antwoorden ze met 'voor u'. Maar dat geeft niets voor mij, ik heb er al plezier in om hen bezig te zien.

Zo ook maandag. Het was pedagogische studiedag, zij mochten bij oma gaan spelen terwijl ik op school was. En toen we rond half 4 thuis kwamen, misten ze oma. Als ze iemand missen zeg ik altijd om er een tekening ofzo voor te maken. Deze keer werd er geschilderd.

De hele tafel lag vol kunstwerken. Blad na blad werd beschilderd. Het was zo'n moment waarop we allemaal relaxt waren en waarop ik echt kon genieten van het moment. Een moment waarop ze flink luisterden, samenwerkten, niet schreeuwden of dingen afpakten van elkaar dus.

Na hun geschilder mochten ze direct in bad. En op zo'n momenten (als ze vol verf of modder hangen) ben ik zo blij dat onze badkamer op het gelijkvloers is.

Er was een tijd waar ik wel knutselgerief kocht of vroeg voor hun verjaardag, maar dan liet ik hen er eigenlijk niets mee doen. Stel u voor dat dat op geraakte. Die mooie stickers of dat speciaal papier. 

Dat was voor ooit, later, als ze wat groter waren. En er 'echt' mee knutselden.

Maar die mening heb ik ondertussen bijgeschroefd. Ik laat ze maar doen. Niet dat ze alles overhoop mogen halen zonder te vragen (en als ze het vragen ook niet trouwens). Maar als ze stickers op een blad willen plakken bij wijze van knutselwerk, ze doen maar. Ze moeten al zoveel. 

Dus wie van één van deze twee een knutselwerk krijgt en het zijn wat veertje op een blad of op een potje van hier of daar, ze hebben dat zelf bedacht, ik moei mij daar niet mee. Kinderen zijn zo creatief, als je ze maar de kans en ruimte geeft, is mijn mening.

Bron

Zo zoon, zo vader

Het laatste nieuwjaarcadeau in de rij. Eentje voor mijn vader. Een paar keer per jaar gaat hij met de hondenclub op weekend. Uitwaaien aan zee met de honden erbij bijvoorbeeld. En als je op weekend gaat, heb je iets nodig om uw toiletspullen in te doen. Een toiletzak leek mij dus een ideaal cadeau (met een cadeaubon erbij een volwaardig nieuwjaarscadeau).

Ik nam een receptje uit Zo Geknipt 2, van het kokerfestival. Een paar puntjes die ik volgende keer beter wil afwerken, maar voor de rest een geslaagde toiletzak vind ik. Volgende keer span ik de elastiek ook iets minder aan. Het was op bepaalde momenten niet makkelijk te hanteren tijdens het naaien. Maar ach, dat weten we dan ook weer.

De stoffencombinatie is dezelfde als degene die ik gebruikte voor mijn broer zijn toiletzak. Never change a winning team.
De lange rits kocht ik bij Something naais.

3 maal M plus A

De titel van dit blogbericht lijkt precies een wiskundige formule, maar niets is minder waar. In dit geval gaat het over Marthe, Matthijs en Margot en Alexia. Een grote zus, haar tweelingbroer en -zus en hun nichtje. Want behalve Dennis en Iris waren zij de andere kindjes waarmee we vorig jaar oudjaar vierden.

We spraken af met de volwassenen om voor elk kind een klein cadeautje te kopen. En laten die kindjes nu nog jong en schattig zijn. Ideaal voer voor iets zelfgemaakt.

Voor de lieve tweeling maakte ik 2 Meneer Konijntjes. 'Huh, wat zijn dat nu weer?' hoor ik u misschien denken. Het is een patroontje dat Inge Snuffel tekende voor Q-music en vzw Kindergeluk. De opbrengst van de patroonpakketjes (want er zit ook stof bij) gaat naar deze vzw.
In de konijntjes stopte ik zo'n 'lawaaimaker'. Een extraatje.

Voor hun grote zus Marthe van 3 maakte ik een vrolijk roos rokje met boordstof. Nog niet mijn favoriete manier om een rokje te maken. Ook al blijkt het nog zo makkelijk.

Alexia, hun nichtje van bijna 1 jaar, kreeg ook een rokje. Lichtroos met appeltjes. Helemaal lenteproof. Of om het wintergrijs wat op te fleuren.

Omdat het altijd van pas komt: een toiletzak

Sinds mijn laatste blogbericht werd hier geschilderd, laminaat gelegd, cadeautjes uitgedeeld en feest gevierd. Werden er kamers afgewerkt, nieuwjaarsbrieven voorgelezen, gestudeerd, examens afgelegd maar niet geblogd. Er was niet veel tijd over en als er tijd was, ploften we in de zetel en deden we van Netflix.

Tussen de cadeau's die we uitdeelden, zaten een aantal zelfgemaakte dingen bij. Onder andere twee toiletzakken. Eentje mag hier vandaag de revue passeren.

De toiletzak zit ondertussen al in Zwitserland, mee op skistage met mijn broer. Ik wist niet of hij dat echt nodig had, maar het komt altijd van pas volgens mij.

Voor deze toiletzak volgde ik de handleiding van Eva. Goed uitgelegd, eenvoudig te maken en een tof resultaat. Zo maken we het graag.

De buitenstof is een stuk gordijn, de voering is van Soft Cactus, dat was de meest mannelijk uitziende stof die ik in mijn kast had. Ik kon wel stof kopen, maar ik probeer mijn kast wat leger te krijgen, zodat er plaats is voor nieuwe stof.