De schone slaper

Sinds Dennis 2 jaar is, wordt hij 's nachts wakker. Gaan slapen is geen probleem, hij wordt rond 21u of later weer wakker. Eigenlijk is hij dan niet helemaal wakker. Hij is wel op maar niet voor rede vatbaar (helemaal in paniek, loopt overal rond). Pavor nocturnus, oftewel nachtangst, heet dat. Zo'n aanvallen (zoals wij dat noemen) komen niet alleen 's nachts voor. Als hij in de auto in slaap valt, krijgt hij er soms ook één. Meestal wanneer we ergens naartoe zijn geweest waar veel prikkels waren (pretpark ofzo).

Toen het een paar weken geleden van dat kwikkelkwakkelweer was, lieten we hem in ons bed slapen. Iris hield hem wakker met haar gezang en gebabbel en zo konden zijn snottebellen en hoest niet weg geraken. Wat wilt ge, als u zus u tot 21u ophoudt. Dan kunt ge niet echt genezen hè.

Anyway, hij sliep dus in ons bed en toen had hij zo geen aanvallen meer. Ik dacht 'Hoera! Hij is er vanaf'. Maar ik kraaide iets te vroeg victorie. Spijtig genoeg heeft hij ondertussen al weer een paar aanvallen gehad. Back to square one! Zucht...
Edit: ik schreef dit bericht een paar maanden geleden. We hebben ons erbij neergelegd (na nog andere dingen geprobeerd te hebben) dat het er wel zal uitgroeien.

Toen hij in ons bed sliep, verlegde ik hem wanneer ik ging slapen en ik vond hem soms meestal in vreemde slaapposities. En met de technologie tegenwoordig nam ik met mijn gsm wat foto's daarvan.

En never mind de muren, wij hebben op dit moment andere prioriteiten op verbouwvlak dan schilderen.

Een lijf heb ik al, nu het hoofd nog.

Hij wou zoals papa in zijn bloot bovenlijf slapen.
Moet ik de papa dan volgende keer ook een pamper laten aandoen?

Als superheld moet ge ten alle tijde uw masker ophouden.

Het is maar hoe ge gemakkelijk ligt.

Af en toe moet ge eens met uw kinderen kunnen lachen (= niet uitlachen). Dat houdt de opvoeding luchtig.