Ain't no mountain high enough...

Gaan wandelen doen wij eigenlijk veel te weinig. We doen dat nochtans graag. Maar deze middag trokken we onze jassen aan en gingen op pad. 

Op het maïsveld achter ons huis vond Dennis iets. Volgens hem de staart van een paard. Een stuk touw dus.

Maar dan, hét hoogtepunt (letterlijk en figuurlijk) van de tocht. Wat is er nu plezanter dan een hele grote berg zand langs de kant van de weg te vinden. Ik had echt spijt dat ik mijn botten niet aanhad. Ik zou mij ook geamuseerd hebben.

Gelukkig had Iris haar peter zijn wandelschoenen aan zodat zij ook op de berg kon. Want als haar broer dat mag, wilt ze dat ook hè. Hoe zoudt ge zelf zijn.

Hebben jullie ook zo genoten van deze mooie zondag? Weer opgeladen voor de week?

Wij wel hoor!