Vandaag temde Dennis zijn stalen ros. Voor het bereiden van zijn ros had hij eerst nog een toverveer nodig (ge weet wel, zoals Dumbo).
Nadien werd er niet meer aan die toverveer gedacht. Er werd alleen nog getemd.
Hij leerde zijn ros ook nog starten en stoppen. Zelfs het betere bochtenwerk kwam aan bod.
Toen het ros getemd was, werd Dennis een wielrenner. En als wielrenners vallen, dan wenen die niet hè mama. Nee, jongen, zeker niet.
Ineens liet hij zijn ros vallen met de woorden: Mijn benzine is op. Na even van 'tanken, tanken' te doen, kon hij weer verder.
Hij is vertrokken. Hij wordt groot.
Wat een stoer kereltje op zijn fiets, geweldig hoe fier ze dan op zichzelf zijn hé.
BeantwoordenVerwijderenen zo op gazon fietsen, dat is nog zo gemakkelijk niet hoor!
BeantwoordenVerwijderenOp ons terras ook niet, daar moeten nog wat putdeksels gelegd worden, dus is het redelijk gevaarlijk om te leren fietsen. En gras, dat valt zacht hè.
Verwijderenda's weer een grote stap vooruit naar het groot worden... Goed gedaan Dennis!
BeantwoordenVerwijderenAmai, da's wel superflink hé!!! En onze oudsten heeft in den tijd ook zelf leren fietsen op het gras! En als ze het op het gras kunnen, zijn ze er ook mee weg op de baan é, want dat fiets inderdaad dan wel makkelijker...
BeantwoordenVerwijderenKleine kindjes worden groot..maar goed gedaan!!
BeantwoordenVerwijderenDat is zo een wauw- moment!
BeantwoordenVerwijderenEentje van trots en kapotte knies :)
Al valt het op de gazon best mee omdat dat een redelijk goed stootkussen is, die van ons leerden het ook op de gazon, en op de weg kregen ze 'snelle benen', men weze gewaarschuwd :0)