donderdag 15 december 2016

Een update, een bedenking en een bedanking

Klaar voor een onsamenhangende, doch interessante blogpost?


Weet je nog, dat lijstje waarvan bijna iedereen vond dat het te hoog gegrepen was. Dat het onmogelijk was.
Wel dat lijstje was niet onmogelijk maar het is toch niet gelukt. Wat helemaal aan mij ligt. Te laat beseffen dat er eigenlijk nog veel dingen opstaan.
Maar ach, het is maar een lijstje...

Laat ik er gewoon mee verder doen. Want eigenlijk wil ik alles wel nog doen wat erop staat. Het zal alleen wat later afgewerkt worden dan ik eerst gepland had. Zo is het leven he, niet alles gaat zoals je het gepland hebt, dus niet voor zondag mijn 30ste verjaardag.


Zo en nu een heel ander 'nieuwsitem'. Zonder overgang, recht uw woonkamer (of waar ge dit bericht ook leest) binnen.

Dat bloggen, ik doe dat nog altijd heel graag maar door de tijd die in mijn opleiding kruipt, lijkt er minder tijd om te naaien en daar foto's van te nemen en erover te bloggen (ofwel moet ik alles gewoon beter plannen. Ik ben nochtans goed georganiseerd van nature. Owkéeej, we wijken af...).

Daardoor lijkt het dus alsof hier niet veel te beleven valt. Ik wil ook niet vervallen in een blog waar elke post begint met 'x-aantal tips om dit of dat zus of zo te doen'.
Dus zit ik even zonder inspiratie. Oh help! :D

Wie een idee heeft of graag iets wil weten over mij, laat het gerust achter hieronder. De firma dankt u!


Als laatste, totaal ander onderwerp, wil ik jullie graag bedanken.
Voor alle reacties, voor een mailtje af en toe, voor duimpjes op Facebook of hartjes op Instagram,voor complimentjes in het echt. Dat doet mij veel plezier!
Ik heb al zoveel leuke, zotte mensen leren kennen via die fijne blogwereld. Ik blijf hier nog wat rondhangen.

De foto's zijn kleine verzamelinkjes van mij die ik af en toe op Instagram gooi. Te vinden onder de hashtag #sarahscollectionofthings

maandag 5 december 2016

Dat het koud was maar vooral mooi, dat weekend

Voor alles een eerste keer. Dus ook voor gezinsvakanties. Natuurlijk gingen we al op vakantie met ons gezin, maar steeds met anderen erbij. Waarom weet ik niet. Speling van het lot zeg maar.

Afgelopen weekend moest de wederhelft niet voetballen en hadden we geen andere verplichtingen dus boekten we een paar dagen Sunparks De Haan. Ik hou van de zee als het kouder is. En dit weekend was het koud. Heel koud! Bevrorenstrandkoud om het zo te zeggen.
Dus geen zand in mijn schoenen, zalig!




Na een langzame start 's morgens trokken we elke dag naar zee. Een frisse neus halen was een understatement. Maar door de stralende zon was de vriestemperatuur draaglijk voor een paar uur.

Behalve schatten zoeken tussen de rotsen en op het strand klommen we ook naar de Spioenkop. Een mooie uitkijkpost uit de 19e eeuw. Wel jammer van de graffiti. Maar het uitzicht maakte veel goed.



Tijdens onze eerste wandeling vonden we een bijzonder diertje. Niemand van ons wist wat het was. Een kwal was het zeker niet. Welk dier waagde zich in die vrieskou op het strand? Voor de zekerheid legden we het terug in dieper water.
Na wat opzoekwerk nadien bleek het een Slangster te zijn. Familie van de zeester. Een diertje dat zich in de winter normaal niet op het strand laat zien. Dus wat het daar kwam doen, is nog steeds een raadsel.




Behalve ontdekkingstochten gingen we ook zwemmen in het zwembad van het vakantiepark. Niet mijn favoriete bezigheid, zwemmen, maar a mother's gotta do what a mother's gotta do...

We boekten trouwens tot maandag. In deze periode van het jaar was het maar 10 euro extra. Daardoor moesten we niet perse om 10u al uit ons huisje zijn. Zo kon deze moeder nog een uurtje lezen terwijl de rest gaan zwemmen was. Nadien lieten we de kinderen nog even los in de grote binnenspeeltuin van het park waarna we ons weekendje eindigden met een zonsondergang boven gebouwen wat verderop boven de zee.



Net een schilderij.
En elke keer verbaasd het mij hoe snel de zon ondergaat.
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...