vrijdag 20 september 2013

Banaan-pecanmuffins

Normaal gezien ben ik geen fan van banaan in cake of taart. Zo deed ik deze week al eens een poging om een cake te maken met banaan, chocolade en noten. Maar die kon mij niet bekoren.
Wat ik vandaag ineens flanste, daar ben ik wel fan van. En daarom deel ik dus graag het recept. Simpel en lekker, meer moet dat niet zijn.



Wat hebben we nodig voor ongeveer 8 stuks:
- 150g bloem
- 1 1/2tl bakpoeder
- mespunt zout
- 70g lichtbruine basterdsuiker (kinnekessuiker dus)
- 115g grof gehakte pecannoten
- 2 rijpe, geplette bananen
- 5el melk
- 2el gesmolten boter
- 1 groot ei
- 1/2tl vanille-extract

Wat doen we daarmee:
- verwarm uw oven op 190°C zodat hij voorverwarmd is tegen dat ge klaar bent
- bekleed een muffinvorm met papieren vormpjes. Hebt ge dat niet, zet dan 8 dubbele papieren vormpjes op een bakplaat. Dubbel want dan zakken ze niet open.
- zeef bloem, bakpoeder en zout in een kom
- voeg suiker en noten toe en schep alles goed dooreen
- roer de geplette bananen, melk, het ei en het vanille-extract in een aparte kom door elkaar
- voeg het mengsel bij de droge ingrediënten en schep kort door elkaar
- verdeel het beslag over de papieren vormen en bak 20-25 minuten, of tot ze gerezen en goudbruin zijn.
- haal ze uit de oven en laat ze afkoelen op een rooster.



Laat het u smaken!
Het recept komt uit Simpelweg lekker: Muffins. 

woensdag 18 september 2013

De schone slaper

Sinds Dennis 2 jaar is, wordt hij 's nachts wakker. Gaan slapen is geen probleem, hij wordt rond 21u of later weer wakker. Eigenlijk is hij dan niet helemaal wakker. Hij is wel op maar niet voor rede vatbaar (helemaal in paniek, loopt overal rond). Pavor nocturnus, oftewel nachtangst, heet dat. Zo'n aanvallen (zoals wij dat noemen) komen niet alleen 's nachts voor. Als hij in de auto in slaap valt, krijgt hij er soms ook één. Meestal wanneer we ergens naartoe zijn geweest waar veel prikkels waren (pretpark ofzo).

Toen het een paar weken geleden van dat kwikkelkwakkelweer was, lieten we hem in ons bed slapen. Iris hield hem wakker met haar gezang en gebabbel en zo konden zijn snottebellen en hoest niet weg geraken. Wat wilt ge, als u zus u tot 21u ophoudt. Dan kunt ge niet echt genezen hè.

Anyway, hij sliep dus in ons bed en toen had hij zo geen aanvallen meer. Ik dacht 'Hoera! Hij is er vanaf'. Maar ik kraaide iets te vroeg victorie. Spijtig genoeg heeft hij ondertussen al weer een paar aanvallen gehad. Back to square one! Zucht...
Edit: ik schreef dit bericht een paar maanden geleden. We hebben ons erbij neergelegd (na nog andere dingen geprobeerd te hebben) dat het er wel zal uitgroeien.

Toen hij in ons bed sliep, verlegde ik hem wanneer ik ging slapen en ik vond hem soms meestal in vreemde slaapposities. En met de technologie tegenwoordig nam ik met mijn gsm wat foto's daarvan.

En never mind de muren, wij hebben op dit moment andere prioriteiten op verbouwvlak dan schilderen.

Een lijf heb ik al, nu het hoofd nog.


Hij wou zoals papa in zijn bloot bovenlijf slapen.
Moet ik de papa dan volgende keer ook een pamper laten aandoen?

Als superheld moet ge ten alle tijde uw masker ophouden.

Het is maar hoe ge gemakkelijk ligt.

Af en toe moet ge eens met uw kinderen kunnen lachen (= niet uitlachen). Dat houdt de opvoeding luchtig.

donderdag 12 september 2013

Turnen met vikingen

Tot de derde kleuterklas hebben de kleuters hier geen turnpantoffels of turnzak nodig. In 't derde hebben ze dat wel nodig. En ik keek er wel naar uit want dan kon ik er zelf eentje fabriceren. 
Ik maakte recept 22 uit Zo geknipt, de 'Knap Zak'. Dat was net groot genoeg om 2 pantoffels in te steken. In het boek is er een zakje voorzien, maar dat liet ik weg. 
De viking stof kocht ik bij Creadroom. De zoon en ik, we vinden ze alletwee cool.



Het was een echt last minute projectje. Gisterenavond was het klaar, deze morgen tijdens het ontbijt nog vlug foto's genomen (vandaar de minder goede kwaliteit). En dan hup, mee naar school.


Het was weer, zoals de andere dingen die ik uit het boek maakte, een plezier om het in elkaar te steken. Alleen bij de schouderbanden had ik een probleem, maar dat lag volledig aan mij. Gelukkig had ik nog een oud bruin laken dat er goed bij paste. Daar dan schouderbanden uit gemaakt en het probleem was van de baan.


En op de paspel ben ik fier. Want die is voor de eerste keer echt goed gelukt, vind ik. De andere keren zat ik altijd te ver van het touw en was het stiksel te zien. Een vreugdedansje werd gedaan. Olé!

maandag 9 september 2013

Wijsheid

Laat ons beginnen met een beetje achtergrondinformatie. Dennis kon niet goed naar het toilet gaan (ge weet wel, nummer twee). Als goede moeder zijnde gaf ik hem een minilesje Gezonde voeding. Hem dus uitgelegd dat ge genoeg water moet drinken om goed naar 't toilet te kunnen gaan (kleuters hebben 1l vocht nodig waarvan 600ml water en 400ml melk, het is maar dat ge het weet).
En daarenboven gooide ik nog een duur woord naar zijn hoofd, 'voedingsvezels'. Want die zorgen ervoor dat uw kaka zacht wordt. Logisch voor ons, maar niet voor een kind van 5. Nadien zochten we dus samen op in welk eten dat wel en niet zat.

Fast forward naar eergisteren. De zoon zeurde direct na het eten dat hij nog honger had. 
Mijn eerste antwoord: dan moest ge maar meer aan tafel eten.
Dennis: mag ik nog iets om te eten? (Bedoelend op een koek ofzo).
Ik: nee.
Poging 2: mag ik alstublieft nog een boterham? (dat wordt al wat gezonder)
Ik: nee.
Een laatste wanhopige poging volgde: mag ik dan alstublieft nog vezelrijk eten?
Ik ben gezwicht en heb het kind een appel in zijn handen gegeven.

Weer een punt voor de moeder. Tsjakka!

maandag 2 september 2013

Mijn vakantiegevoel

Op de valreep nog een vakantiegevoel van hieruit. De vorige vakantiegevoelen moest ik aan mij laten voorbij gaan. Begin augustus was ik heel erg moe, ging ik naar de dokter, liet ik mijn bloed trekken en had na een paar dagen de uitslag. Klierkoorts en ijzertekort. Fantastisch...not.

De eerste twee weken van augustus passeerde ik horizontaal in de zetel. Ik kon echt niets meer, zelfs niet op een stoel zitten. Gelukkig konden Dennis en Iris twee weken bij mijn moeder terecht waardoor ik genoeg kon rusten en slapen.
Door die klierkoorts viel ook Dennis zijn verjaardagsfeestje in het water, kon ik geen herexamens doen, kon ik mijn eindwerk niet afwerken en heb ik een hele maand mijn machine niet aangeraakt. Maar na die twee weken ging het beter en kon ik stilaan wat doen. Al moest ik in de namiddag spijtig genoeg bijslapen.
Nu gaat het beter, zo lang ik mij niet neerzet of neerleg in de zetel (want dan krijg ik een klop van de hamer) overleef ik de dag in 1 stuk.
Maar de afgelopen week waren er zowaar al wat kleine uitstapjes. En deden we uiteraard nog andere leuke dingen.

We gingen naar mijn vader waar Dennis en Iris de vlierbessenstruik half leegaten.

We aten pannenkoeken en maakten daar caloriebommen van (pannenkoek, ijs, chocoladesaus en warm fruit).

We brachten mijn zus een bezoekje wiens Japanse boyfriend een weekje naar hier was gekomen. Hij en Dennis konden elkaar dus niet verstaan maar ze hadden wel veel plezier samen. Mijn hart smolt toen Dennis tegen hem zei 'for you, milkshake'. Hij had hem al helemaal in zijn hart gesloten.

En uiteindelijk eindigde de vakantie en begon Dennis aan zijn laatste jaar als kleuter. Hij zag het helemaal zitten en ging voor het eerste jaar binnen zonder te wenen.

Deze madam was er ook helemaal klaar voor. Als ik haar een boekentas gaf zou ze haar plan wel trekken. Het kind moet alleen nog bijna een half jaar wachten.


Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...