woensdag 30 september 2015

Gesprek met een 4-jarige: Kussen

Het gesprek met Iris (nog steeds 4) die ochtend ging over kussen op de mond. Wij geven onze kinderen geen kus op de mond, maar op de wang.


7u 's morgens
Ik legde aan Iris uit: Als je later groot bent en héél verliefd op iemand bent, mag je die een kus op de mond geven.
Iris: Dat kan een jongen zijn of een meisje he. Meisjes kunnen op meisjes verliefd zijn en jongens kunnen op jongens verliefd zijn.
Ik: Ja, da's waar.

Stilte.

Iris: En als 2 jongens op elkaar verliefd zijn, moet één jongen een rokje dragen. Ahja, want dat moet he.
Ik: Ah neen he, dat moet niet he. Maar als die dat wil mag dat. Meestal dragen die een broek. Sommige mannen dragen een rok als ze doedelzak spelen. Want die komen uit Schotland.

Gevolgd door een paar foto's en een filmpje over doedelzakspelende Schotten. Het is even stil.

Iris: Experts dragen wel rokken he.

Huh... waar komt dat ineens vandaan?!


Ik wist dat meisjes verbaal gemiddeld sterker zijn dan jongens, maar elke keer verwondert het mij als ze weer eens een 'moeilijk' woord gebruikt.

vrijdag 25 september 2015

Want nagellak kan ook voor jongens

Deze week postte ik op mijn persoonlijke facebook en Instagram een foto van Dennis zijn gelakte nagels. Iris had ook gelakte nagels gekregen die dag en hij wou er ook. 'Lasernagels, mama. En als ik dan mijn rode broek aandoe, ziet ge niet eens dat ik nagels heb. Cool he'.

Voor mij geeft dat allemaal niet, maar sommige dingen zijn nog niet helemaal maatschappelijk aanvaard denk ik.
Van kleins af aan krijgen Dennis en Iris al te horen dat je mag kiezen wat uw lievelingskleur is. Als je een jongen bent, mag roos evengoed uw lievelingskleur zijn. Als jij dat mooi vindt, vind je dat mooi en da's het belangrijkste.
Als Dennis thuiskwam van school en vertelde dat sommige kinderen een andere jongen uitlachten omdat die graag naar K3 luisterde en daar spullen van had, praatte ik er met Dennis over. Dat het niet uitmaakt, zo lang je maar doet waar je u het beste bij voelt. Toen hij in de kleuterklas zat, voerden wij al diepe gesprekken. :D



Maar toch... toch was ik een beetje bang voor de reactie van de andere kinderen. Ze kunnen soms zo hard zijn voor elkaar. Volgens Veerle staat Dennis sterk genoeg in zijn schoenen om ermee om te gaan. Ik hoopte het ook. Echt. Want moeders hebben niet graag dat hun kinderen gekwetst worden.

Edit: Ondertussen is de nagellak er af. Voorzichtig polste ik wat ze ervan vonden. Er waren kindjes die hem uitgelachen hadden. Er was 1 meisje die hem eerst uitlachte maar daarna zei dat het wel een mooie rode kleur was. En een ander meisje vond het mooie nagellak. Hij zei wel nadien dat, toen ze hem uitlachten, hij verdriet had in zijn hart maar ik ben toch fier dat hij het durfde. 

Ik weet nog dat, toen ik vorig jaar een kleuterjuf moest vervangen, ik voor het thema 'Moederdag' de kindjes liet kiezen of ze lippenstift wouden of nagellak. Ook jongens mochten kiezen, uiteraard. Het verbaasde mij niet (en tegelijk ook wel) hoeveel jongens de volgende dag geen nagellak meer ophadden (er waren er gelukkig ook die er nog een hele week mee rondliepen). Terwijl dat toch helemaal niet bepalend is voor de rest van zijn leven.



Meisjes hebben het op dat vlak (op ander vlakken dan weer niet) veel gemakkelijker vind ik. Meisjes mogen broeken dragen, mogen zwart als lievelingskleur hebben (ook al worden ze soms bestookt met suikerspinroos en glitters tot het hun oren uitkomt). Daarom dat ik ook zo 'anti-roos' ben. Ik vraag nadrukkelijk om geen roos speelgoed voor Iris te kopen. Het is soms, spijtig genoeg, wel wat langer zoeken want blijkbaar vinden veel fabrikanten dat het roos moét zijn. De facebookpagina Vrij Spel- Kinderen kiezen wel posten regelmatig interessante artikels hierover.

En het 'probleem' ligt (zoals vaak) bij de ouders. Zij zitten volgens mij nog vaak vastgeroest in die stereotypen. Wat ik heel spijtig vind. Maar ik kan alleen maar zorgen dat mijn kinderen zo niet zijn of worden. Dat ze weten dat het niet uitmaakt welke kleur je mooi vind, wat je aanhebt, hoe je eruit ziet, of je een jongen of een meisje graag ziet. Het is niet altijd gemakkelijk om hen weer eens uit te leggen 'dat niet alle mensen hetzelfde vinden als wij', maar zo is het leven zeker...



Deze week liep Iris nog te zingen 'roos is voooor de meeeiiisjeeees....' Ik riep haar direct bij mij en ze kreeg een lading 'iedereen mag kiezen welke kleur hij of zij graag ziet, dus roos kan ook voor jongens' over zich heen. Er is nog werk aan, ze is tenslotte nog maar vier. Maar het is dan dat je hen moet kweken, om het zo even te zeggen.
Edit: Terwijl ik dit herlees, denk ik 'ze mag natuurlijk ook zingen wat ze wil anders is heel mijn betoog hierboven zo lek als een zeef'.

Hoe gaat dat bij jullie? Hebben jullie ook al zoiets voorgehad? En hoe ga je daar dan mee om?

woensdag 23 september 2015

Drie jaar later eindelijk een pyjama

Iedereen verdient een zachte, warme, knusse pyjama. Ik had nog een zachte lap stof liggen die ik 3 jaar geleden kocht bij Stoffen van Leuven. Sindsdien was ik elk jaar van plan om er een winterpyjama van te maken. Maar zoals dat met veel plannen gebeurt, schoof dit plan steeds maar op. Omdat ik wat plaats wou maken in mijn stoffenkast pakte ik de lap vast om eindelijk te maken wat ik wou.





En zoals dat vaak gebeurt, had ik wel een idee, maar nog geen patroon. En meestal heb ik dan op dat moment echt zin om met die bepaalde stof iets te maken. Dus moet ik het doen met patronen die ik bij de hand heb. Want om dan nog eerst een patroon over te tekenen, daar heb ik dan geen zin in.
Voor deze pyjama gebruikte ik het patroon van een Gingerbread hemd. Ik nam voor Iris de kleinste maat. Ik verlengde de mouwen, maar daar moest ik na een pasbeurt toch nog 10cm afknippen.

De beer is er ééntje die de wederhelft voor mij won op de kermis, 11 jaar geleden. :)

Voor de broek startte ik van een legging uit haar kast. We zitten in een leggingfase (in plaats van andere lange broeken). Ik tekende er aan de zijnaden telkens 3cm bij zodat ze wat losser zit. Pyjama's moeten niet te hard spannen, zeker niet als de drager 's nachts alle kanten van haar bed ziet.



De knopen had ik graag in dezelfde kleur gehad, maar die had ik niet liggen tussen mijn groene knopen. Dan maar blauwe, voor wat meer pit.
Wat ik mij soms afvraag is waarom aan kinderkleren zo vaak van die mini knoopjes zitten. Zo'n giletje heeft meestal knopen van nog geen centimeter diameter, terwijl het meestal volwassenen zijn die de knoopjes dichtknopen. Dus naaide ik op de pyjama lekker grote knopen, handig voor grote en kleine mensen. Als ik zie hoe hard Iris soms sukkelt met die kleine knoopjes...

De onderkant van de kraag kreeg een lichtgroen kleurtje, bij gebrek aan genoeg bloemenstof. Die werd echt tot het laatste stukje opgebruikt.


Het ik-doe-ne-serieuze-uitleg-gezicht

Het da's-een-moeilijke-knoop-en-ik-moet-mij-concentreren-gezicht

Toen ik vroeg of ik haar pyjama mocht hebben 'want hij was zooo zacht', zei ze dat ik er dan maar één voor mijzelf moest maken. Een grote dan, he mama.
Wel, misschien doe ik dat. In een andere stof dan.



zaterdag 19 september 2015

Waarom het hier zo lang stil was.

De laatste weken wou ik dat mijn naaikamertje al klaar was, dan kon ik af en toe een beetje gaan naaien, dan kon ik mij even terugtrekken en energie opdoen. Want daar had ik de afgelopen weken wel nood aan, aan energie. Maar ik zag er tegenop om mijn machines, de strijkplank en alles wat ik nog nodig heb uit te halen. Het is nooit lang werk maar ik zie er soms wel tegenop.



Hoe het komt dat mijn energie er niet voor de volle 100% was, komt door familiale gebeurtenissen die mijn energie opslorpen. Mentaal bracht ik de laatste veel tijd door in het verleden van mijn meter van bijna 80 en dat was vermoeiender dan ik dacht. De mentale vermoeidheid zorgde ervoor dat mijn lijf er ook moe van was. Ik ben geen klager, maar moe was ik wel. Tegen dat de kinderen in bed lagen, had ik ook veel zin om al te gaan slapen. Dus werd er vooral tv gekeken en op tijd in bed gekropen.



Maar het is aan het terugkomen, de nood om te naaien en te creëren. Om de ideeën die in mijn hoofd zitten eruit te halen. En om te bloggen ook. Als je er even uit bent, voelt terugkomen altijd een beetje vreemd vind ik. De routine is er dan wat uit. En in mijn geval voel ik mij even het vijfde wiel aan de wagen. Wie zit er nu te wachten op wat ik te vertellen heb. Maar dat gaat over eens ik weer begonnen ben. Want het is toch zo'n fijn land om in rond te wandelen en om deel van uit te maken.
Ik heb er terug zin in!


Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...