donderdag 19 oktober 2017

Een Legoleeskussen

We begonnen er ergens in februari aan, Dennis en ik. Hij zag mij verjaardagskussens maken en wou ook een exemplaar.
Hij bedacht wat voor dingen hij allemaal op zijn kussen wou. Met stip vooraan stond een vak voor strips.
En toen ik vakjes (voor bijvoorbeeld Legomannetjes) voorstelde, begonnen zijn ogen pas echt te blinken.



Dus namen we een kussen en begonnen te meten, te tekenen en te rekenen. Dennis vooral, want hij wou het graag zelf doen. Hij knipte daarna ook zelf de stukken stof. Ik denk dat hij het werk vooraf onderschatte, want...






Want dan was hij het beu. Haha... Dus deed ik een beetje verder. Maar toen ik aan het echte naaien begon, stond hij ineens weer naast mij. Dat wou hij eigenlijk gewoon doen. Gewoon naaien. Het saaie stuk ervoor niet. En ik kan hem niet kwalijk nemen. Het is ook mijn favoriete deel, dat naaien he.



We geraakten al een eind verder en toen vergaten we het hele project. Tot ik deze week aan het opruimen was en ik het half afgewerkte kussen tegenkwam.
Dus moeder kroop achter haar naaimachine en werkte het snel af. Met een blije zoon als gevolg. Weer gescoord! Ha!


Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...