woensdag 29 januari 2014

Something naais



Mag ik u op voorhand al waarschuwen? Het lezen van volgend bericht kan na verloop van tijd zorgen voor een legere portemonnee of half geplunderde rekening. U weze gewaarschuwd!

Mijn zus opent namelijk op 16 februari (16-2-14, ziet ge het? *knipoog*) de virtuele deuren van haar webshop 'Something Naais'. Een webshop waar op dit moment al meer dan 500 artikels te vinden zijn. Voorlopig alleen fournituren en ander naai-, haak-, en breimateriaal. Maar na verloop van tijd komen er nog stoffen (jeej!),wol en andere dingen bij.



Voorlopig kunt ge in de webshop nog niet veel gaan doen, maar op de facebookpagina kunt ge wel al gaan liken. Daar kunt ge mee aftellen en meeleven naar de opening. Een opening waarbij ze trouwens 10% korting geeft van 16/2 tot 15/3. Een hele maand korting dus. Schoon!

Er is trouwens (voor mensen uit de buurt van Baasrode) de mogelijkheid om uw bestelling af te halen.
Ik weet al dat ik niet meer naar 't stad moet als ik iets nodig heb, maar gewoon de fiets kan nemen en na 2,4km fietsen mijn bestelling heb.

Omdat mijn zus het de laatste tijd druk had met haar webshop, had ze te weinig tijd om een kraamcadeau te maken voor vrienden van haar. Sarah to the rescue!

Het werd een eenvoudig kleedje, met een patroon van De droomfabriek. Voor de handleiding moest ik zowaar niet meer spieken. En och, wat hou ik van de stoffencombinatie.



Ik zou zeggen, allen naar de facebookpagina. Of nee, 't is deze.

vrijdag 24 januari 2014

Februari-kleedje in januari

Belofte maakt schuld De schuld bestaat deze keer uit foto's van mijn nieuwjaaroutfit. Ook al is het al 24 dagen na het officiele Nieuwjaar, het is nog altijd een nieuw jaar. Tenzij voor tijdsreizigers onder jullie. Raise your hands please.


Foto's door de vriend met de onvaste hand precies :)

Het kleedje dus. Ik maakte het Februari-kleedje uit Little Miss Y's homemade wardrobe. Perfect voor oudjaar. 
Eerst waren er eigenlijk de schoenen. Ik had graag stof in exact dezelfde kleur gevonden maar ik had geen zin om kweetniehoeveel winkels af te gaan tot hét perfecte stofje. Al komt dit redelijk goed in de buurt van de kleur van mijn schoenen. Zo'n schoenen draag ik trouwens niet elke dag, dat zou niet goed zijn.
De stof vond ik bij Opwijkse stoffen. Ik kocht daar ook direct bijpassende voering, rits en garen. Vier vliegen in één klap.



Het is eigenlijk het perfecte kleedje voor tijdens de feestdagen. Omdat de taille hoger is, valt het dus niet op als ge meer gegeten hebt dan uw broek toelaat. Meer moet dat niet zijn.



Tijdens het maken van het kleedje was ik een paar keer mis, vooral bij de plooien in de rok. Maar achteraf viel dat eigenlijk nog mee, van dat fout zijn. 
En het was het waard, ik voelde mij een prinses in dat kleedje. Een coole he, niet zo'n roos gesuikerd exemplaar.
Een perfect bijpassend truitje vond ik niet in mijn kast en omdat ik niets nieuws mocht kopen, werd het een bordeaux truitje. Met bijpassende kousen, dat wel.



Ik denk zelfs dat ik het nog eens ga maken, voor in de zomer. Heerlijk zwierig!


donderdag 23 januari 2014

Zo geknipt - recept 12: zwemmen met vikingen

Maandagavond ging het hier zo:
Dennis: Mama, is mijn zwemzak al klaar?
Ik: Euhm... tegen morgen wel ja.

Dus maandagavond werd er nog snel een zwemzak in elkaar gestoken. De vikingstof van zijn turnzak deed opnieuw dienst, samen met donkerbruine gabardine van bij Koekepeertje. Ik maakte recept 12 uit Zo geknipt, een eenvoudige handige tas die snel klaar is. Met een binnenzakje waar Dennis zijn kam inzit. Want langs zijn ontembaar haar mag toch eens een kam passeren na het zwemmen.



Het kind kreeg ook al direct de instructies om zijn nat zwemgerief in een plastiek zakje te steken. Kwestie van goede gewoonten er al vroeg in te krijgen. Tegen dat hij dan begint te puberen is hij dat misschien zo gewoon dat hij dat automatisch doet. Of is dat wishfull thinking.




Over die goede manieren wil ik nog iets kwijt, een anekdote om het maar te noemen.
Ergens vorige week. Dennis loopt boos weg van de tafel. Keert terug, schuift zijn stoel onder de tafel en gaat terug weg om verder boos te zijn.

Zoiets maakt een moeder fier, weet ge.

donderdag 16 januari 2014

Een eindelijk-af-kussen

Eeuwen geleden lijkt het. Allee ja, toch zeker een jaar geleden dat ik eraan begon. Het haken van rondjes, daar vierkantjes van maken en alle draadjes wegwerken was in het begin plezant, maar na een tijd niet meer. Het ging mij niet snel genoeg vooruit. Aan de helft van de vierkantjes die ik nodig had, ben ik zeker niet geraak. Maar wel genoeg om een kussen te voorzien van een hoes.




Voor het patroon gebruikt ik de uitleg van Karin aan de haak. Rond elk vierkantje haakte ik nadien nog een toertje vasten en daarna haakte ik ze allemaal aan elkaar.
Nu heb ik er nog wat over, misschien genoeg voor een poppendekentje ofzo. Ik zie wel wat het wordt.



Maar toch kon ik het mij niet laten om weer aan een groot haakproject te beginnen. Deze keer maakte ik het mijzelf niet te moeilijk, gewoon granny squares in één kleur. Dat wilt zeggen, maar 2 draadjes per granny wegwerken. Als ik er genoeg heb, haak ik ze aan elkaar voor een deken.


woensdag 8 januari 2014

Een Tinny-dress voor Iris

Voor oudjaar ging ik Iris en mijzelve in 't nieuw steken. Wij twee kregen een zelfgemaakte outfit. Voor het grootste deel toch, want kousenbroeken en schoenen kan ik niet maken. Het idee voor mijn kleedje was er het eerst en voor Iris maakte ik een kleedje dat ongeveer hetzelfde was. Ook een rond kraagje en plooien in de rok. Maar in een andere stof, want kleren voor moeder en dochter in exact dezelfde stof maken, da's niet mijn ding.




Het kleedje van Iris krijgt ge eerst te zien, om de simpele reden dat er nog geen foto's zijn van mijn kleedje. Voor haar kleedje gebruikte ik het patroon van de Tinny-dress dat je bij haar kan kopen. Een heel goed patroon met een duidelijk uitgelegde handleiding. Het is mij hiermee eindelijk gelukt om die blinde rits er blind in te zetten. Alleen de afwerking aan de bovenkant krijg ik maar niet goed. Verdorie toch. Maar dat ligt aan mij denk ik.



Voor de stof gebruikt ik donkerblauwe gabardine die ik ook voor Dennis zijn Jacob gebruikte. Voor de kraagjes en de mouwen gebruikte ik de stof waarin ik mijn kleedje maakte.
Volgens mij zijn mijn foto's ook zo korrelig, ik zal eens naar de instellingen op mijn camera moeten kijken denk ik.

Een dezer dagen kunt ge mijn kleedje dus ook verwachten. Maar eerst nog wat blokken, want maandag heb ik examen.

vrijdag 3 januari 2014

Uitdaging 2014 - Waarom toch al dat plastiek?!?

Vorig jaar ging ik de uitdaging aan om geen nieuwe kleren meer te kopen. Dat is goed gelukt, al zeg ik het zelf. Behalve ondergoed kocht ik alleen een nieuw paar schoenen, want de oude waren versleten en nieuwe handschoenen (lekker warme, degelijke voor op de fiets). Tweedehands kocht ik een rokje en ik kocht een trui over van mijn nicht.

Wanneer ge zo eens een heel jaar niets nieuws koopt, doorloopt ge dus alle seizoenen en merkt ge welke dingen ge nog mist. Zo ben ik van plan dit jaar zeker een goede wind- en waterdichte jas te kopen (in de solden als het even kan). En nog een paar aanvullingen voor mijn kleerkast (maar daar moet ik nog eens een lijstje van maken). Voor de rest probeer ik tweedehands te blijven kopen of zelf te maken, met dit boek erbij moet dat wel lukken.

Mijn uitdaging voor dit jaar is iets helemaal anders, maar eigenlijk toch niet want het draagt weer bij tot een beter milieu. Ergens in november vorig jaar viel het mij echt op hoeveel verpakking er soms rond iets zit. Ik deed een pak koeken open. Dus eerst plastiek folie, dan een kartonnetje waar de koeken in lagen en elke koek zat nog eens verpakt in een apart plastiekje. Zó veel afval voor 1 koek!
Nu moet ge weten dat wij hier al goed sorteren. Oud papier en pmd worden opgehaald. Glas doen we naar de glascontainer en plastiek folie doen we ook apart naar het containerpark. Het is zelfs zo, dat als ik bij andere mensen op bezoek ga, de neiging heb om te vragen waar ik de folie van mijn koek ofzo moet doen.
Etensresten gaan naar onze kippen. Alleen moeten we ons dit jaar nog eens een compostbak aanschaffen voor aardappelschillen enzo. Of zelf maken, want zo'n bak is natuurlijk ook wéér van plastiek.

De uitdaging dit jaar bestaat er dus in onze afvalhoeveelheid te verminderen. En zoveel mogelijk te recycleren of weg te geven aan wie het nog kan gebruiken. Op dit moment ligt het boek van Low Impact Man op mijn nachtkastje en door Villa Lisa staat talking dress ook op mijn te lezen lijst boeken (die ondertussen 60 boeken telt). Na een beetje doorklikken naar verschillende blogs merk ik dat veel mensen dit jaar al die verpakkingen beu zijn en een soortgelijke uitdaging aangaan. Leuk om te lezen!

Hopelijk (lees: als ik het niet vergeet) blog ik in de loop van het jaar over mijn ervaringen in de uitdaging naar een kleinere afvalhoeveelheid en naar minder plastiek.

donderdag 2 januari 2014

Last minute new year's presents

Gisteren werkte ik nog vlug 2 cadeau's af die 's avonds moesten afgegeven worden. De beide cadeau's waren voor mijn broer.
Voor mijn verjaardag kreeg ik Nog een breiboek?! van Veronique Leysen. Ik zag het op haar blog en zette het direct op mijn verlanglijstje.
Zaterdag ging ik wol en naalden kopen en gisteren breidde ik de laatste steken aan de muts. Mijn broer zijn muts was bovenaan kapot dus een nieuwe muts kon hij zeker gebruiken.


Het tweede deel van zijn cadeau was een tas waar ik iets op tekende met porseleinstift. Het was direct ook mijn doop in het porseleinstiftschrijven.
Mijn inspiratie voor de tas haalde ik bij Large. Ik vond het heel grappig en was er zeker van dat mijn broer hetzelfde zou vinden.
Het tekenen kan nog beter, maar voor een eerste keer valt dat nog heel goed mee vind ik.
Na vier uur drogen en 90 minuten in een oven van 160°C was de tas klaar om ingepakt te worden.


Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...