Het begin van een nieuw hoofdstuk

Het begin.

Iris.

Vorige week was het dus zover, alleen was ik er nog niet helemaal zeker van. Rond half 1 's nachts begon ik weeën te krijgen, zo om de 7 à 10 minuten. Dus wist ik niet zeker of we wel al naar het ziekenhuis zouden vertrekken omdat er toch nog genoeg tijd tussen was en ik ze niet echt weg moest puffen.
Ik ben nog een paar keer naar het toilet gegaan, heb even gedoucht en mijn tanden gepoetst. En toen heb ik toch maar Vriendlief wakker gemaakt. Die lag net goed te slapen en was dus niet echt blij toen ik hem wakker maakte. Maar toen hij mij zag en merkte dat het serieus was, belde hij toch de oppas van dienst, zijnde mijn moeder. Mijn weeën kwamen ondertussen al wat sneller na elkaar en werden al wat heviger.
Wij dus gepakt en gezakt naar het ziekenhuis vertrokken. Ondertussen was het kwart voor 2, kwamen de weeën om de 4 minuten en moest ik ze wegpuffen. Omdat het nacht was konden we via spoed naar binnen, direct naar het verloskwartier.
Ik mocht op het bed gaan liggen zodat de vroedvrouw kon voelen hoeveel ontsluiting ik had en ik had toch al 6 à 7 cm. En daar had ik 'amper' voor moeten werken. Gelukkig... Oke, een half uur later (om half 3 dus) kwamen de weeën echt kort na elkaar en bleek ik 10cm te hebben. Ik moest dus naar de arbeidstafel verhuizen. Makkelijker gezegd dan gedaan.
En dan, na toch een dik half uur persen kon ik, om 3.09u en met hulp van de vacuümpomp, onze lieve dochter Iris in mijn armen nemen. 
Nadien moest ze nog tot de ochtend op neonatologie blijven omdat ze wat zuurstof moest bijkrijgen en haar hoofdje moest verzorgd worden. Maar vanaf dan was ze echt voor ons en konden we aan een nieuw hoofdstuk beginnen.